Aşk; ELİF ile VAV
Boynu bükük bir delikanlı
Oturur bir gölün kıyısında
Gözleri dalgın
Kalbi çok ötelerde atar
Suda yansıyan bir gölge
Delikanlı ürperir birden
Ayağa kalkar gözleri gölgede
"Sen, sen buradasın!"
Hafif bir rüzgar eser
Titreşimlerin eşliğinde kaybolur
Hayal kırıklığı delikanlının gönlünde
"Gitme, gitme ne olur!"
Sevdiği kadın kaybolmuştur
Elinde bir kağıt aşk kokulu
Koku, kadın ve aşk
İlk kokusuna vurulmuştu
Ve koku bir yüzden çok ötesiydi
Yüreğinde hissettiği sessizce
Aşk bir vurgundu
Ayakları yerden kesip göklere yükselten
Aşk esaretti sevdiğinin kokusunda
Bir koku ki dünyalara bedeldi
Delikanlı kalktı yürüdü, dalgındı.
Ağaçların arasından geçti
Yüzlerce yüz gözlerinden geçti
Bir kadın karşısında uzun saçlarıyla
Yüzlerden farklıydı yüzlercesinden
Gölde yansıyan yüzdü titreşimlerde kaybolan
Gözleri heyecandan açılmıştı kocaman
Ama kalbi sessizdi
Sureti gözlerinde aşktı oysa
Hayalinde taşıdığı yıllarca
Ama koku hissettiği değildi yüreğinde
Delikanlı uzaklaştı ağır ağır
Kayboldu aşkı dediği kadının gözlerinde
Bir sıcaklık hissetti ayaklarında
Gözleri çölün sonsuzluğunda
Yanıyordu.
Susuzdu.
Kurumuştu serapa çölün ikliminde
Bir harfin gölgesi düştü sessizce
Elif aşkın adı ta kendisiydi
Bir damla yağmurdu gökleri taşıyan
Delikanlı ezildi, büzüldü Elif'in serinliğinde
Bir Vav oldu aşkın damlasında
Elif'i olmayan aşkı tanıyamazdı sonsuzluğun girdabında
Vav olmayan Elif'i taşıyamazdı damarlarında.