İnsan bu doğar yaşar ve ölür
Sessizce ameliyle gömülür
Kimi zengin kimi fukaradır
Ama hepsi yalnız başınadır
Şakşakçıları yoktur mesela
Servet koltuk ise çok uzakta
İsimleri tektir yani ceset
Geriye kalmaz ne kemik ne et
Renkler solar toprağın neminde
Irklar değer taşımaz mahşerde
Unvan sırıtır mezar taşında
Sanki cennettir sonsuz yurdunda
Omzunda hak adalet ve emek
Zulüm ise inip kalkan değnek
Toprak yer bitirir şiş göbeği
Haksızlık büyük ateş öbeği
Ne var şu iki günlük dünyada
İyi bir isim ve hoş bir seda
Değer mi kalp kırmaya ey insan
Sahip olduğumuz her şey yalan
