"Hakiki aşk sadece asil bir kalpte yerleşmeyi seçer. Bencil kalpler sevemez." der Aliya.
Sevmesini bilmeyen insan duygu özürlüdür. Ne yapacağı, nasıl davranacağı bilinmez. Sadece bencil arzularının tatminidir aradığı.
Böyle insanların aşkları da duyguları gibi özürlüdür.
Son yıllarda basına yansıyan şiddet, istismar, ihanet gibi sıkça karşılaştığımız olayların aktörleri bencil arzularının kölesi zavallıdan başka bir şey degillerdir.
Sevmek nedir o zaman?
Sevmek incitmemektir. İncinmemektir. Sevdiğimizi söylediğimiz insana acı yaşatmamaktır. Sevdiğine acı veren birisinin sevgisi yalan bir iddiadan başka bir şey değildir.
Aslında sevginin şifrelerini çözmeye çalıştığımızda karşımıza onun bir takım sırları olduğunu görebiliyoruz. Bunlardan en önemli anahtar; bencil duygulardan uzaklaşmak.
Şeytanı ateşte sonsuza kadar yanmaya razı olacak bir psikolojinin içine sokan unsur "ben" hastalığıydı. Ailede "ben" hastalığına yakalanıp her şeyin kıblesi olarak kendisini gören bir eşin mutluluk vermesi beklenemez. Çünkü o sadece kendisini sever. Kendisi mutluysa sorun yoktur. Ancak kendisinin bencil istekleri yerine getirilmedi zaman yüzünden inen sevgi maskesinin altındaki narsist kişiliği ortaya çıkar.
Ailede sevgiyi öldüren en güçlü zehir bencil arzuların kölesi olmuş bir kişiliktir.
Bencil arzu mikrobunu sevgi ve merhamet ilaçlarıyla tedavi edemeyen eşlerin evliliği kendi elleriyle ördükleri zindana çevirmeleri kaçınılmazdır.
