İsrail üzerine toplanan sömürge karşıtı tepkinin kültürel, ekonomik, siyasal ve sosyal arka planı inşa edilebilirse İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra dünyayı kasıp kavuran kriz de aşılabilir. Bu potansiyel, sendikal örgütlenmelerin veya devletlerin belirlediği korunaklı alanların dışında hareket kabiliyeti olan sivil toplum yapılanmalarının nasıl bir strateji ile konuya yaklaşacağına bağlı.
7 Ekim günü hem Filistin halkı hem İsrailliler hem de tüm dünya ilginç bir sabaha uyandı. Yıllardır toprakları küçük küçük işgal edilip en basit insani haklardan mahrum bırakılan Filistin halkı zaman zaman çeşitli eylemlerle dünya kamuoyunda sesini duyurmaya çalışıyordu. Fakat bu defa işgalci İsrail rejiminin topraklarına giren Filistinli savaşçılar kendi haklarını talep etme noktasında çok daha cesur bir adım atmışlardı. Sonrasında yaşanan soykırım ise dünya tarihinde bir kırılma olabilecek nitelikte tüm vicdanlı insanları rahatsız etti.
Filistin’de mücadele veren çeşitli örgütlerin zaman zaman yaptıkları eylemler dünya kamuoyunda çeşitli kırılmalar yaratmıştı. Kimilerine göre terör sayılabilecek bu eylemlerin hiçbir meşruiyet kaynağı olamazdı. Devlet liderlerinin çoğunluğu İsrail rejiminin hemen tüm faaliyetlerini destekleme gayreti içinde peş peşe açıklamalar yapar, daha ziyade sol ve İslamcı gruplar ise farklı sebepleri gerekçe göstererek Filistin direnişinin yanında yer alırdı. 7 Ekim “Aksa Tufanı” ise dünyada eşine az rastlanır bir kamplaşma ve dünya genelinde farklı mücadele alanlarının bir araya gelmesini tetikleyen bir misyon yüklendi. Avrupa’da, başını sendikal örgütlenmelerin çektiği 100 binlerce insan birçok başkentin ya da büyük kentlerin meydanlarında yürüyüşler yaptı. 1968 yılında ABD başta olmak üzere dünyanın birçok yerine etkisini gösteren önemli üniversitelerdeki büyük protestoların benzeri eylemler halklarda yeniden heyecan yaratırken devletlerin tedirgin halleri daha despotik müdahaleleri peşinden getirdi. 100 seneye yakındır Filistin halkının devam eden mücadelesinin çoğu zaman sönük tepkilerle karşılanmasına rağmen boykot gibi lokal mücadele örneklerinin ilk defa bu kadar yaygın karşılık bulmasının bazı konularda dünya genelinde yaşanan kriz durumlarıyla bağlantısı olabilir.
