NEFSİMLE HASBİHAL!...
Kocaeli'nin Kandıra ilçesinde 3 ayrı köyde, Gölcük ilçesinde 4 ayrı camide, Danimarka ve Almanya'da Din Görevlisi olarak, Kıbrıs'ta da bir yıl vatani hizmet olmak üzere 38 yıl 6 aylık memuriyet sonrası emekli oldum.
Emekli olduktan sonra da camilerde imam arkadaşlara yardımcı olmaya çalışıyorum.
Bunu yazarkenki amacım, görev geçmişimi sizlerle paylaşmak değil; kendimi hesaba çekmek!
Yaş oldu 63.
Sırrı Süreyya Önder de 63 yıllık bir ömür sonrası şu an amelleriyle baş başa..
Allah rahmet eylesin, merhametiyle muamele etsin.
O, 63 yılının büyük bir bölümünü hapislerde, mahkeme salonlarında ve sanatsal faaliyetlerle geçirdi.
Hayata kendi penceresinden bakarak bir mücadeleye girişti. Mal ve saltanat ihtirasını bir kenara bırakarak sürekli mücadele etti;
hep ülke insanının hakkını savundu.
Çök dil ve duyguya sahip bir kişilikti.
Ateistin dilini de biliyor ve konuşuyordu, dindarın dilini de...
Kürt'ün dilinden de anlıyor ve konuşuyordu, Türk'ün dilinden de, alevinin dilinden de...
Velhasıl her dilden anlıyor ve konuşuyordu ama bir çizgisi vardı:
İnandığı doğrular çerçevesinde hak, adalet, eşitlik...
En büyük düşmanı da Emperyalistler ve azınlıklara tepeden bakan güç ve saltanat sahipleri idi...
Adam, son nefesine kadar hep bunu dava edindi...
Fikirlerine katılalım, katılmayalım; dünyaları farklı farklı olan her insan az çok onun ideal ve gayretinden kendisinde birseyler buldu; bir kısmı dile getirdi duygularını, bir kısmı susma yolunu seçti.
Az sayıda da olsa, birileri de nefret dilini öne çıkararak vicdanının sesini gölgelemeye çalıştı.
Ben de acizane ondan kendimde çok şey buldum ve Merhum'u seviyordum; hatta biraz da gıpta ediyordum...
Bu sebepten dolayı ayrılığına üzüldüm.
Bizim camiadan çok tepki gelir düşüncesi ile "bu yazıyı paylaşayım mı, paylaşmayayım mı" diye biraz tereddüt de yaşadım açıkçası; sonunda paylaşmaya karar verdim.
Sırrı Süreyya Önder'in vefatı ve sonrasındaki güzel tepkiler üzerine kendime sorular sorma ihtiyacı hissettim.
"Ey nefsim... Dava olarak kendine Hak Din'i, İslâm’ı seçtin. Ve bu dinin güzelliklerini diğer insanlara ulaştırmak için Allah sana bir görev nasip etti. O görev sayesinde çoluk çocuğunun ve kendi rızkını kimseye muhtaç kılmadan Rabbin sana ihsan etti. O görevi hakkıyla yerine getirebildin mi? İnsanların ruhlarına, duygularına güzel bir şekilde dokunabildin mi? Yarın emaneti teslim etiğin zaman; senin fikirlerini kabul etmeseler bile, 'bize hakkı söyledi, biz buna şahidiz. Iyi insandı' diyecekler mi?
Yüce Rabbim: 'Sen üzerine düşeni hakkıyla yerine getirdin mi?' diye sorduğunda O'na hakkıyla cevap verebilecek miyim? Beni razı olduğu kullarının arasına katacak mı?
Bir gün emaneti teslim edeceğiz; cenaze namazımda veya vefatımı duyduklarında benim gibi düşünmeyenler dahi 'iyi bir insanı kaybettik' diye şahitlik edecekler mi?
Bakın: Sırrı Süreyya ÖNDER bunu başardı. Değişik fikirdeki insanların duygularına bir şekilde dokunmuş ki; normal şartlarda aynı ortamda bulun(a)mayacak insanlar onun cenazesinde bir araya geldi veya gıyabında ölümüne üzüldü.
Ölüm, en güzel nasihattir.
Ben bu nasihatten kendime düşeni aldım.
Dostlarıma da tavsiye ederim.
Rabbim, onun ve bizim günahlarımızı affeylesin.
Bu kadar insanın hüsn-ü şehadeti ve göz yaşlarıyla uğurlanan bir insanın, ahirette (inşallah) iyi yerlerde olacağını temenni ediyorum.
Sevenlerine de sabırlar diliyorum.
Not: Bu yazı; henüz cenazesi defnedilmeden önce Merhum'un vefat günü, haberi duyar duymaz ruhumda hissettiklerimin sıcağı sıcağına yüreğimden taşıp kağıda dökülmüş katışıksız en doğal, en hesapsız, en insani ve en İslami duygularımıın tercümanıdır.
Emrah DOĞAN
Emekli Din Görevlisi (İmam-Hatip)
