“Kriz” dediğim, 19 Mart operasyonu ile başlayan savaş. Savaş iradenizi zor kullanarak rakibinize kabul ettirmektir. Saray, elindeki bütün araçları CHP’yi dize getirmek için seferber etmiş durumda. “Memleketi yönetmek” görev ve sorumluluğunu bile bu savaşa göre icra ediyor. Devrilen ekonomi politikaları, devlet için bir hayat-memat meselesi olan Çözüm Süreci, Suriye’de himayesine aldığı Şam yönetiminin köşeye sıkışması, AB ile ilişkiler, ABD’den beklenenler hep 19 Mart parantezine sıkışmış durumda.
Kısaca savaş uzuyor. Uzayan savaşlar bıktırıcı-yıpratıcı olur.
Doğru soru şu: Kim daha çok yıpranıyor?
İktidar cephesi için üç basit işaret:
Ekonomi yönetimini uzun süredir deruhte eden Mehmet Şimşek’in akibeti belirsizliğe gömülmüş durumda. Süreç için çok önemli olan İnfaz Yasası, belki daha sonra pazarlığa faydası olur diye kenara çekildi. Suriye’de mutlaka atılması gereken adımlar bekletiliyor.
Her birinde gecikmenin maliyeti çok ağır, fakat krizi yönetenlerin bütün önceliği Saray ile CHP arasındaki savaşın geçtiği alanda. En hafif ifadeyle memleket meseleleri beklemede. Daha ötesi her şey bu savaşa göre tasarrufa konu ediliyor.
CHP savunma savaşı veriyor; kurmay heyeti hapse atılıyor, bir kepçe ile içi habire karıştırılıyor. Yine de direniyor, üstelik iktidarı hallaç pamuğu gibi atıyor.
Saray kanadı daha fazla yıpranıyor.
Krizi tırmandırmak
Son 25 yılın siyaset tarzının bariz bir vasfı var. İktidar bir krizle karşı karşıya kaldığı zaman, refleks olarak hemen krizi tırmandırmaya girişiyor. Gezi, bunun bariz örneklerinden biri oldu. Kriz tırmanınca ya karşı taraf vazgeçiyor veya krizi onlar çözüyor. Çözemediği bir problemle karşılaştığı zaman veya bir hedefi gözüne kestirdiğinde normal yollar yetmezse hemen bir kriz çıkartıyor. Sonra da saksıda bir çiçek gibi bu krizi besleyip büyütüyor.
Krizleri tırmandırarak çözmek bir kriz yönetme tekniğidir. Sadece sükûnet, sabır ve dayanıklılık gerektirir. İktidar araçları elinizde olduğu için siz korunaklı yerdesiniz. Karşı taraf kriz tırmandıkça yıpranır. Hazırlıklı değilse sermayeden yemeye başlar. Sonunda pes edip teslim olduğunda kriz de sona ermiş olur.
19 Mart operasyonu, bu yöntemle yönetiliyor, dalga dalga büyümesinin ve CHP kanadının sabrının zorlanmasının sebebi bu. Amaç CHP’nin teslim olması; zaten operasyon da bunun için başlatılıp sürdürülmüyor mu?
Ancak iktidar açısından bir sıkıntı var. Kriz tırmandıkça çok ağır bedeller ödemeye başladılar. CHP kanadı ise sürekli kazançlı çıkıyor. Tarihinde görmediği kadar ilgi ve destek görüyor. Adeta modern zamanların yepyeni bir demokrasi efsanesi ete kemiğe bürünüyor.
Kriz bu sefer tırmandırılarak çözülemiyor, tam tersine kaybettiriyor.
