Ne kadar büyük bir kayıp olduğunu, herkes için ne kadar önemli olduğunu bilmem anlatabilir miyim? Sırrı’nın ardından bir yazı yazmanın hakkını vermek ne kadar mümkün bilmiyorum.
Sanatçı, yazar, sinemacı, yönetmen, politikacı, barış elçisi...
Kolaylaştırıcı, yatıştırıcı, güldürücü, düşündürücü...
Arabulucu, gönül yapıcı, birleştirici...
Sırrı hepsinin “önder”iydi. Bir gidişle bu kadar çok şeyi aldı götürdü dünyamızdan. Tebessümü, anlayışı, babacanlığı, abiliği, adamlığı, kalenderliği, kahkahayı, hüznü, sükuneti ve coşkuyu. Ondan kalan boşluğu, onun terkiyle sahipsiz kalan güzel şeyleri doldurmak zor. Dolduramayız... Bırakalım bir anıt gibi kalsın…
Sırrı dediğime bakmayın. ‘Sırrı Abi’ diye diye hitap ederdim. Her sohbette, her muhitte, her muhabbette, çalan her telefonda abilik onun doğal payesiydi. En çok şeyi o bilir, en iyi o konuşur ve söz tıkanınca en güvenli çıkışı o bulurdu.
Erken değil çok erken kaybettik Sırrı’yı...
Çileli, meşakkatli, haksızlıklarla dolu bir hayatın yüreğine bindirdiği ağır yükü taşıyabildiği kadar taşıdı. Hak ettiği ne varsa, hayat ona ancak ömrünün son deminde nasip etti. Öyle bir nasip ki, hatırı ve hatırası seneler geçse unutulmaz. Sırrı Süreyya Önder, derin iz bırakan, benzersiz bir hatıranın adı oldu.
Küsmedi... Kendisini barış yoluna koşturanlar gün gelip vazgeçip üstüne bir de Sırrı’yı ‘barış istiyor’ diye hapse gönderince bile küsmedi. Zaman geçip tekrar barış havası esmeye başladığında kapısı çalınınca da küs değildi, düşünmeden kapıyı açtı. Yorgun kalbinin bir hastane odasında son kez attığı ana kadar taşıdığı yük de buydu. Öfke boşalsın, kavga bitsin, barış olsun... Bizden geçti geçmesine ama bari sonrakilerin yüzü gülsün. İnşallah...
Şu bencil, ikiyüzlü, dürüstlükten, liyakatten ve karakterden nasipsiz zamanda görmesini bilene bir örnekti. ‘Böylesi de olabiliyormuş, zor zamanda fikrinin arkasında durabilmek mümkünmüş’ denilen bir örnek. Sırrı bunu gösterdi ki, bu kişilik en az barış yolundaki çabası kadar değerliydi. Onu Sırrı yapan şey de buydu. Zor zamanlarda sağlam durmak, bildiğinden vazgeçmemek, inandığından şaşmamak, her sınavdan alnının akıyla çıkmak. Şimdi onun ardından, herkesin gözünden yüreğine damlayan gözyaşı, inandığı gibi yaşanan bir hayata saygıya hürmettir.
Sırrı Süreyya Önder’in ölümü büyük bir kayıp, büyük bir eksiklik, büyük bir mahrumiyet... Hangimiz şimdi “Keşke daha fazla otursaydık, keşke daha çok sohbet etseydik, keşke bir bahaneyle muhabbeti biraz daha uzatsaydık” demiyor. Yaşanmış ne kadar çok hatıra olsa yetmez; öyle bir kayıp...
Yolun açık olsun Sırrı abi, mekanın cennet olsun.
Allah rahmet eylesin, ailesine sabır versin. Hepimize...