"Şehir insanın içinde yaşadığı devasa, duvarsız, binasız bir okuldur. İnsanın terbiyesi, görgüsü onun içinde şekillenir. İnsanın yaşadığı devasa bir evdir şehir" Şehri böyle tanımlıyor Sait Ebinç Hoca 'Mektepten Memlekete Bir Şehir Estetiği Van' adlı eserinde.
Ne zaman bu şehirden gitmek istesem tramvaya biner, Suriçi'nde inip Sirkeci'ye kadar yürürüm. Gidişim bu kadardır benim bu şehirden, bir şeyciğim kalmaz, bir şehir dolusu şiirle hikayeyle dönerim akşam eve.
İyi gelen yollar, hikayesi bol sokaklar vardır insana yaşadığı şehirde. Bu şehirde bana iyi gelen güzergâh, Fındıkzade'de inip Aksaray'ın karmaşasını aşıp Beyazıt'tan Sirkeci'ye inmek, bir çay molasından sonra Beşiktaş'a Şeyh Yahya Efendiye vasıl olmaktır.
"Her malın zekâtı kendi cinsindendir" fehvasınca yaşadıkları- mı, gördüğüm ilginçlikleri, duygularımı, içinde bulunduğum haleti ruhiyatımı, beni gün boyu bu sokaklarda yürümeye sevk eden içimdeki arzuyu, sevinci, hüznü zayi olmasın diye kayda geçiriyorum.
"Cami ne kadar büyük olursa olsun hoca bildiğini okur." Ben yürüdüğüm ve gördüğüm kadarını anlatıyorum. Her gün ilk defa geliyormuşum gibi çıkıyorum bu şehrin kadim sokaklarına. İz sürüyorum, çünkü her çıkışımda başka kadim izlerle karşılaşıyorum.
Gezmeyi, görmeyi, okumayı, dokunmayı, koklamayı dinlemeyi, düşünmeyi fuzuli görmüyorsanız buyurun başlıyoruz.
