İsrail’in katil Başbakanı Netanyahu’nun Gazze’yi işgal planı, başta İsrail Genelkurmay Başkanı Zamir’in muhalefetine rağmen, İsrail Savaş Kabinesi tarafından kabul edildi.
Bu kabul edilen karar ne anlama geliyor? Doğrusu, 1948’den beri Gazze, zaman zaman İsrail’in saldırı ve işgaline sahne oldu. Ne var ki her seferinde İsrail geri adım atmak zorunda kaldı. Gazze’nin tarihî seyrine baktığımızda, bugün alınan işgal kararının çok da ciddiye alınacak bir yanı olmadığı görülecektir. Kaldı ki, 7 Ekim’den bu yana yaşanan yıkım ve soykırım, işgalden daha az bir felaket miydi?
İsrail, BM’nin 181 sayılı kararı ile 14 Mayıs 1948’de kuruldu. Kuruluşundan birkaç saat sonra ilk Arap-İsrail Savaşı yaşandı. Bu savaşın sonunda Filistin için tahsis edilen topraklar Ürdün, Mısır ve İsrail arasında paylaşıldı. Batı Şeria ve Doğu Kudüs Ürdün’e bırakılırken ya da Ürdün yönetimine tevdi edilirken, Gazze Mısır’ın yönetimine tevdi edildi. Bu topraklar, 1967 Haziran Savaşı’na kadar Ürdün ve Mısır denetiminde kaldı. Ne var ki ne Ürdün ne de Mısır, yirmi yıl boyunca bu topraklarda bir Filistin Devleti’nin kurulmasına izin verdi. 1967 Savaşı sonrasında ise bu topraklar fiilen İsrail’in işgali altına girdi.
1947’de alınan BM’nin 181 sayılı kararına göre Gazze Şeridi, İsrail topraklarına dâhil edilmedi. İsrail, Gazze Şeridi’ni ilk kez 1956 Sina Operasyonu sonrasında işgal etti. Mart 1957’de uluslararası baskı sonucu İsrail, Gazze’den çekildi ve Gazze tekrar Mısır’a devredildi. 1967 Savaşı’nda İsrail, Gazze’yi yeniden işgal etti. Aslında İsrail’in, BM’nin 242 sayılı kararı gereği geri çekilmesi gerekiyordu. Zira 242 sayılı BM kararı, “İsrail, 1967’de işgal ettiği topraklardan acilen çekilmelidir.” hükmünü içermektedir. Gazze Şeridi’nde bulunan Kfar Darom’da yaşayan Yahudiler, 1970’te burayı terk etmek zorunda kaldılar. 1972’de ise Gazze’de ilk Yahudi yerleşim merkezi Netzer Hazani kuruldu. 26 Mart 1979’da Camp David Anlaşması’na göre Mısır ve İsrail, Gazze Şeridi ile Batı Şeria’da Filistinlilerin kendi kendilerini yönetme hakkını tanıdı.
8 Aralık 1987’de sekiz Gazzelinin katledilmesinin ardından ilk İntifada başladı. Bu sürecin ardından, Gazze merkezli olarak Şeyh Ahmed Yasin ve Abdülaziz Rantisi gibi önde gelen isimlerin liderliğinde HAMAS kuruldu.
1991’de (17 Ocak) Körfez Harekâtı sonrasında Kuveyt ve diğer Körfez ülkelerinde bulunan Filistinliler tekrar Gazze’ye döndüler. 13 Mayıs 1993’te Oslo Mutabakatı çerçevesinde Washington Anlaşması imzalandı. Bu anlaşma ile “Yarı Özerk Filistin Yönetimi” kuruldu. (Aslında Washington Anlaşması ya da Mutabakatı, tam anlamıyla Filistin’e ve Filistinlilere ihanet ve İsrail’e teslimiyet anlaşmasıdır.) Bu ihanete ortak olan Mahmud Abbas, ihanetinin mükâfatı gereği hâlen Filistin Yönetimi’nin başında bulunmaktadır.
2000 yılında yeni bir “Camp David” zirvesi tasarlandıysa da bu girişim başarısız oldu. Bunun ardından dönemin İsrail Başbakanı Ariel Şaron, kirli çizmeleriyle Mescid-i Aksa’ya girdi. Bu olay, İkinci İntifada’nın başlamasına yol açtı. Mescid-i Aksa’ya kirli çizmeleriyle giren Şaron, hayatının ilerleyen dönemlerinde vücuduna kurtlar düşerek ve yanına kimsenin yaklaşamadığı bir hâlde öldü. Şimdi de sık sık Mescid-i Aksa’ya girenlerin akıbetinin, Şaron’un akıbeti gibi olması temenni edilmektedir.
İkinci İntifada sonrasında, 2001’de Gazze Şeridi’nde bulunan Yahudi yerleşimcilere ya da işgalcilere karşı Kassam Tugayları, İslami Cihad ve HAMAS sürekli saldırılar düzenledi. Bu saldırıların sonucunda işgalci İsrail, Gazze’yi terk etmek zorunda kaldı. Ancak İsrail, yaşananlardan ders almamış olacak ki 2003’te Gazze Şeridi’nde birkaç bölgeyi yeniden işgal etti.
2004’te HAMAS liderleri Şeyh Ahmed Yasin ve Abdülaziz Rantisi, Siyonist hava saldırıları sonucunda şehit oldular. Ariel Şaron, bu suikastların ardından İsrail’in geleceğini dikkate alarak Gazze ve Batı Şeria’dan çekilme kararı aldı. 2005’te İsrail halkı bu çekilme planına karşı çıktı, ancak Knesset geri çekilme planını onayladı. Bu noktada şu hususun da altı çizilmelidir: Bugün İsrail’in Gazze ve Batı Şeria’da işlediği soykırım, açlık ve işgalleri İsrail halkının yaklaşık %65’i desteklemektedir. Böyle bir halka “masum” denilip denilemeyeceği tartışmalıdır.
11 Kasım 2004’te Yaser Arafat, sebebi açıklanmayan ani bir rahatsızlık sonucu hayatını kaybetti. Yerine Siyonizmin ve Batı’nın güvenilir adamı olarak nitelenen Mahmud Abbas, Filistin Yönetimi’nin başına geçti. Arafat’ın ölümünden sonra, Ocak 2006’da yapılan Filistin Parlamento seçimlerinde HAMAS, 132 sandalyeli parlamentonun 74’ünü kazanmasına rağmen bu sonuçlar kabul edilmedi. Seküler ve laik çizgideki Fetih Hareketi ise 45 sandalye kazandı.
İsrail 2005’te Gazze’yi boşaltmıştı. Ancak Fetih ve HAMAS arasındaki kanlı hesaplaşma sonrasında HAMAS adeta Gazze’ye sürgün edildi. O tarihten itibaren HAMAS ve bileşenleri iki cephede savaşmak zorunda kaldılar: Bir yandan Fetih ile çatışırken, diğer yandan 2007-2008, 2008-2009, 2012, 2014, 2017 ve 2018 yıllarında sürekli olarak İsrail ile karşı karşıya geldiler.
7 Ekim ve sonrası
7 Ekim 2023 öncesinde, HAMAS yetkililerinin edindikleri istihbarî bilgilere göre İsrail, her an Gazze’ye yönelik ciddi bir işgal saldırısı başlatabilirdi. 7 Ekim, aslında İsrail tarafından planlanan bu işgal saldırısını önleme amacı taşıyan bir harekâttı. Söz konusu işgal, 7 Ekim sonrasında ertelendi.
Aradan geçen süre içerisinde İsrail’in istihbarat, güvenlik ve savunma doktrinleri ciddi anlamda prestij kaybına uğradı. HAMAS ve bileşenleri, 7 Ekim’den bugüne kadar 15 binin üzerinde şehit verdi. 70 binin üzerinde masum Gazze sakini katledildi. Ancak HAMAS, 15 bin şehidin yerine 30 bin mücahit kazandı. Dahası, 7 Ekim 2023’ten bu yana 70 bin Filistinli çocuk dünyaya geldi. İsrail’in ise ölü ve yaralı sayısı otuz binin üzerindedir.
İsrail Kabinesi’nin aldığı Gazze’yi işgal planı
>HAMAS silahsızlandırılmalıdır.
>20’si hayatta, toplam 30 rehine kurtarılmalıdır.
>Gazze Şeridi’nin silahsız kalması temin edilmelidir.,
>İsrail’in güvenliği sağlanmalıdır.
>HAMAS ve Filistin yönetiminin dışında sivillerin yönetimi devralmasının ardından İsrail’in Gazze’den çekilmesi öngörülmektedir.
İsrail Savaş Kabinesi’nin aldığı bu kararı nasıl okumalıyız?
Birinci madde: HAMAS’ın silahsızlandırılması. Bu mümkün mü? HAMAS’ı siyonistler silahlandırmadı ki, kendi emirleriyle silah bıraksınlar. Kaldı ki HAMAS, şu an itibarıyla, İsrail Genelkurmay Başkanı Zamir’in itirazına rağmen alınan bu kararlar doğrultusunda, İsrail Gazze’ye kaç tugayla girerse girsin, oradan ciddi kayıplar vermeden çıkmayacaktır. Nitekim 7 Ekim’den bu yana İsrail, kara harekâtında ciddi hiçbir başarı elde edemedi. Ancak galip edalı mağlup görüntüsünü sürdürmeye devam ediyor.
İkinci madde: 20’si hayatta, 30’u ölü İsrailli rehine. 7 Ekim’den bu yana savaşın hiçbir kuralına uymaksızın sürekli saldırılarda bulunan İsrail, bugüne kadar anlaşma yoluyla kurtaramadığı rehineleri işgalle nasıl kurtaracak?
Üçüncü madde: Hem tam işgalden bahsediliyor hem de Gazze’nin silahtan arındırılması hedefleniyor. Oysa katil Netanyahu’nun unutmaması gerekir ki HAMAS, eli armut toplayan bir örgüt değil.
Dördüncü madde: İsrail’in Gazze’nin güvenliğini sağlayacağı söyleniyor. Nerede görülmüş kediye ciğer emanet edildiği?
Beşinci madde: Gazze’nin, HAMAS ve Filistin yönetiminin dışında, sivil bir yönetime devredileceği ve ardından İsrail’in çekileceği ifade ediliyor. Anlaşılan, İsrail Savaş Kabinesi karşılıklı kavga ve anlaşmazlıkların ardından sözde orta bir yol bulmaya çalışmış. Ancak bu da mümkün değil; İsrail Gazze’den çıkmaz, ancak çıkartılır.
Netanyahu, İsrailli esirlerin kurtarılması için HAMAS’ın tamamen yenilgiye uğratılması gerektiğini söyledi. Şu ana kadar yenemediği HAMAS’ı, bundan sonra mı yenecek? Unutma! HAMAS, senin emrinle mevzisini terk etmez. Ne zaman ki stratejik bir karar gereği Gazze’yi terk etmesi gerekirse, geçici olarak terk eder. Ayrıca İsrail Savaş Kabinesi’nin aldığı işgal kararı, aslında HAMAS-İsrail ateşkes görüşmeleri ve ateşkes kararı için İsrail’in öne sürdüğü maddelerin kabulüne yönelik bir pazarlık imajı da taşımaktadır.
HAMAS’tan bir yetkilinin ifadesine göre; “Netanyahu ve Ben-Gvir ile Bezalel Smotrich liderliğindeki sağcı hükümeti, özellikle İsrail toplumundaki güven krizi ve derin bölünmelerin gölgesinde, savaşın devamını iç siyasi bir kaldıraç olarak görüyor.” (Şarkul Avsat, 8 Ağustos 2025) ABD ise muhtemel bir Gazze işgaline yeşil ışık yaktı.
Sonuç olarak, İsrail Savaş Kabinesi’nin aldığı karar hiçbir anlam ifade etmiyor. Şayet bu karar uygulama safhasına gelirse, altında Gazzeliler değil, Siyonistler kalacaktır. Karara şiddetle karşı çıkan Zamir ve ana muhalefet lideri Lapid gibi isimler, bu saatten sonra Netanyahu ve kabinesini rahat bırakmayacaktır. Kaldı ki şu ana kadar daha çok diplomatik girişim ve mücadele yürüten Türkiye, Mısır, Katar, Suudi Arabistan ve hatta Birleşik Arap Emirlikleri, İsrail’e karşı çıtayı yükseltmektedir. Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’ın Mısır ziyareti, yaşanan Gazze felaketi nedeniyle oldukça önemlidir. En başta insani yardımın zamanında Gazze halkına ulaşması için Refah Sınır Kapısı’nın her an açılma ihtimali her zamankinden daha güçlüdür. Öte yandan, ne Mısır ne de Ürdün, Gazzelilerin sürgün edilerek kendi topraklarına gelmelerine kesinlikle izin vermeyecektir.
Sonuç olarak şunu rahatlıkla ifade edebilirim ki, İsrail’in Gazze ile ilgili son işgal kararının altında Netanyahu ve kabinesi kalacaktır. İstifası istenen İsrail Genelkurmay Başkanı Zamir’in, kendisini atayan başbakana meydan okuması sıradan bir olay değildir.
Bir ayet:
“Savaş size hoş gelmese de üzerinize yazıldı. Fakat olur ki siz bir şeyden hoşlanmazsınız, oysa o sizin hakkınızda hayırdır. Olur ki siz bir şeyden hoşlanırsınız, o sizin hakkınızda şerdir. Muhakkak ki Allah bilir, siz bilmezsiniz.” (Bakara Suresi, 2/216)
9 Ağustos 2025
Kaynak: hertaraf.com
