Siyonist çetenin şehit ettiği Filistinli yiğit çocuklar, cengâver duruşlarıyla dünya tarihine unutulmayacak büyük bir destan yazdılar.
İsrail, karanlık ve kirli bir şebeke tarafından ‘sözde devlet’ olarak kurduruldu ama bölgede Batı’nın, bilhassa suçlu ve kibirli emperyalist ABD’nin kanlı, pis bir maşası olarak tutunmaya çalışıyor. İsrail’in alçak saldırısından sonra İran’ın nefs-i müdafaa olarak verdiği karşılık, Tel aviv ve çevresinde yaşayanları çok korkutuyor. Artık İsrailliler, sığınaklarda yaşamaktan usandı ve göç etmeye başladılar; başta Güney Kıbrıs olmak üzere çevre ülkelere panikle kaçıyorlar.
Bugünlerde çok önemli bir eseri okuyorum: Filistin’in Şehit Çocukları. Nurşah Karaca’nın kaleme aldığı seçkin eserin kapağını, İsrail uçaklarına karşı Filistin bayrağını dalgalandıran bir gencin fotoğrafı süslüyor. İthafta, “Filistin topraklarında şehadete ermiş tüm şehitlerin anısına… Onların cesareti, fedakârlığı ve inancı direnişin ateşini asla söndürmeyecek.” ibaresini okuyoruz. Renkli Filistin haritasının başında yer aldığı kitabın “Başlarken” bölümünde, bizi bir şiir karşılıyor: “Çocuk olmak neydi?/Neydi çocuk olmak? Yürekten bir gülüş, rengârenk hayatlar kurmak…/Sevinmek, umut etmek, mutlu olmak…/Oyundan başka tasa etmemek hiçbir şey./Oysa bizler açlıktan uyuyamadık, susuzluktan kalmadı dermanımız./Başımızın üstündeki çatı bombalandı, tonlarca molozun altında kaldık./Bir mermi gelip tam da küçücük yüreklerimizi vurdu./Sığındığımız çadırlar, hastaneler bombalandı./Bazen soğuk kesti bileklerimizi, bazen de bir şarapnel parçası./Kimimiz elini, kolunu kaybetti; kimimiz annesini, babasını. Öyle/Çocuk olmak çocuk işi değildi bu topraklarda./Çocuk olmak yürek işiydi.”
Filistin’de Yarım Kalan Hayatlar
Nurşah Karaca, kitabın yazılış amacını şöyle açıklıyor: “Bu kitap, Filistin’de hayatları yarım kalan masum çocukların anısına hazırlanmıştır. Her biri savaşın gölgesinde dünyadan koparılan umudun, hayalin, geleceğin simgesidir. Toprağa düşen her bir canın kendi hikâyesi, anıları, hayalleri vardı. Kitapta onların bir yarım kalmış hayatları yine onların dilinden verilmiştir. Yaşadıklarını daha iyi anlayabilmek için içerisine kurgu katılmış olsa da bu kitap bir hikâye kitabı değildir. Şehit düşen çocukların birinci derecede yakınlarının, sivil savunma ekiplerinin, hastanede onları hayata döndürmek için gayret eden doktorların ve diğer görgü tanıklarının ifadelerine yer verilmiş, terör devleti İsrail’in uyguladığı vahşet bütün gerekliğiyle gözler önüne serilmiştir.” Müslümanın derdiyle dertlenen yazar, bizi uyararak ve uyandırarak aslında hepimizin yapması gereken hususlara işaret ediyor. Bizi bu vahşet karşısında duygudaş olmaya davet ediyor. İslami kimliğimizi, bizi sarsarak bize hatırlatıyor, şöyle diyor: “Terör devleti İsrail’in katlettiği çocukların hiçbirisi sayı değil. Anneler, babalar, amcalar, teyzeler, dedeler de öyle. Onların hikâyeleri, sessiz ama yürek yakan çığlıkları, geride bıraktıkları izler kalbimizde hep yaşayacak. Yalnızca oturup üzülmek için değil elbet! Sorumluluğu kuşanmak için bu hikâyelere ihtiyacımız var. İman, vicdan ve takva sahibi olmak; insan olabilmek, insan kalabilmek bunu gerektirir.”
Kaynak: milat gazetesi
