Kürt meselesinde son bir senede, normal koşullarda olmasını beklemediğimiz gelişmeler yaşandı. Bahçeli tek başına büyük bir örnek. TBMM heyetinin Öcalan’ı İmralı’da bir muhatap olarak dinlemesi, meselenin artık bir üst düzeye taşındığını gösteren en önemli işaretlerden biri oldu. Meclis’te bir Komisyon kuruldu ve bu Komisyon arızasız biçimde çalıştı. En aykırı fikirlerin temsilcileri Meclis çatısı altında görüşlerini dile getirdi. Meclis Başkanı başta olmak üzere, Meclis’te grubu bulunan partilerin önde gelen isimleri Komisyon çalışmalarında yer aldı. Kürt meselesi, bir anda daha önce konuşulması zor olan alanlarda konuşulur hale geldi. Başka koşullarda kıyameti koparacak militarist ve sertlik yanlısı çevrelerde bile bir şaşkınlık, hatta “Acaba yanlış mı yapıyoruz” türünden bir ikircikli ruh hali ortaya çıktı. Ben bunu birinci aşamanın tamamlanması olarak görüyorum. Bu aşama, Kürt meselesinin meşru bir mesele olduğunun devlet ve toplum düzeyinde kabul edilmesi anlamına geliyor.
Siyasi topluluklar açısından bakıldığında tablo daha net okunabiliyor. MHP’nin temsil ettiği ülkücü milliyetçilik, yakın zamana kadar meseleye tamamen karşı bir noktadan yaklaşıyordu, bugün bu değişiyor. AK Parti içinde çözüme yatkın isimler yeniden görünür hale geliyor. CHP içindeki katı ulusalcı çizgide bile tereddüt yaşayan, eski kesinliğini kaybeden bir hava hissediliyor. Partilerin komisyona sunduğu raporlara bakıldığında, farklı tonlarda da olsa bir çözüm arzusunun hepsinde bulunduğu görülüyor. Yasal çerçevenin bir demokratikleşme paketini içermesi kaçınılmaz görünüyor. Zaman içinde af ve infaz düzenlemeleri gündeme gelecek. Örneğin Selahattin Demirtaş’ın serbest kalıp yeniden siyaset yapabilmesi, yeni bir dönemin sembolik başlangıçlarından biri olabilir. Bunları temennilerle değil, somut gelişmelere bakarak söylüyorum. Bahçeli’nin DEM Partililerle tokalaştığı gün, fiilen yeni bir dönem başladı. Kürt meselesinin belli bir raya oturması, Türkiye’nin genel siyasal ve hukuki tıkanıklığını da açabilecek bir etki yaratabilir. Önümüzdeki dönemde CHP açısından da önemli bir fırsat var. CHP bu süreci, Meclis denetimini, hukuk devleti vurgusunu ve toplumsal normalleşmeyi öne çıkaran bir çizgiyle değerlendirebilir. Türkiye’nin içine sıkıştığı olağandışılık ve gerginlik koridorundan çıkışı, bu kanaldan mümkün olabilir. Ancak şunu da görmek gerekir. Çözüm ivmesi güçlendikçe, direnç de artacak. Bu direnç, süreci sertleştirerek değil, şeffaflıkla, aşamalı adımlarla ve siyasetin alanını genişleterek aşılabilir. Türkiye’nin normalleşmesi için başka bir yol görünmüyor.
