Özgür Özel ısrarla, CHP’ye yönelik operasyonların bir sonuç elde etme amacı taşımadığını, hesapların sürece odaklı olduğunu söylüyor. “Sonuç” ve “süreç” odaklı operasyon ne demek? Sürece odaklı bir oyun kurucu oradan bir sonuç çıkarmayı amaçlamaz mı? Fark nerede?
Meseleyi en derin haliyle, iktidar oyununun hayvanlar alemi üzerinden anlatıldığı binlerce yıllık hikâyelere müracaat ederek özetleyelim. Beydeba’nın Kelile ve Dimne’sinden bu yana darb-ı meseller çok ve oyun kurucu olarak başrolde her zaman aslan, tilki ve kurt rol alır. Sırtlanlar sonucu, kenarda sabırla bekler. Kurt şaşkın vaziyette bir o yana bir bu yana koşturur. Aslanın talimatlarını yerine getirir. Tilki baş oyuncudur, olayla onun kurguladığı şekilde ilerler.
Orman ahalisi, aslana gözlerini diker, tilkiyi hep gözden kaçırır. Aslan avını parçalar, işi bitirir; tilki payına düşecek olanı ince ince hesaplar. Saf ve temiz kalpli kurt, kötü şöhretine esir, kendisine biçilen rolü oynar.
Aslan mı, tilki mi?
Machiavelli, hayvanlar alemi hikâyelerinin etkisiyle siyasetçiye iki hayvanı yakıştırır. Hükümdar düşmanları korkutmak için aslan kadar güçlü, tuzakları önceden fark etmek için tilki kadar kurnaz olmalıdır. Demek aslanlık ve tilkilik farklı iki şahsiyet değil, aynı kişinin iki farklı yüzüdür. Son zamanlarda aslanın kafeste, tilkinin kendi kurduğu tuzakların peşinde olması sizi yanıltmasın. Her siyasetçi zorda kalınca aslan, tezgâh kurarken veya bozarken tilki olmak zorundadır.
Gelelim hayvanlar aleminin değişmeyen kurallarına.
Aslanların saltanatını sona erdiren nedir?
Sebep aslanların ölüm sebebi ile aynıdır. Aslanlar dişleri çürüdüğü için ölür. Avını parçalayamayan, çiğneyip yutamayan aslan hayatını da saltanatını da sürdüremez.
Devreye tilki girer. Tilki kurdu seferber eder. İkisinin de hayatı aslanın saltanatına bağlı olduğu için tuzağa düşürdükleri avlarla bir süre daha hüküm sürmeye devam ederler.
“Sarı ineği vermeyecektik” hikâyesi de buradan çıkar. İnek sürüsü, dişleri çürümüş aslana tilki marifetiyle teslim olduklarını bir türlü anlayamaz.
“Süreç mi sonuç mu?” sorusuna geri dönelim.
Siyaset sonuç alma sanatıdır. Süreç hep orman ahalisinin yani avcıların kontrolündedir. Av hikâyelerini aslanlar değil hep avcılar anlatır.
Avcıların anlattığı hikâye ise şöyle: Aslan kafeste, tilki tavuk kümesinde ortalığı karıştırıyor, kurt aslana vekalet ediyor ve orman ahalisi şaşkınlık içinde.
Gerçek dünya
Muhalefet cephesinde iki tez kafa kafaya çarpışıyor.
Erdoğan muhalefetle, kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyor, kaçacak göçecek en küçük bir aralık bile bırakmıyor. Her şey kontrolü altında. Hiçbir gücün dayanması ve direnmesi mümkün değil. Onun istemediği bir şey hayat bulamaz. Sandığın iktidarları değiştirdiği dönem artık sona erdi. Bu güce teslim olmaktan başka çare yok. Kısaca “ört ki ölem” modundayız.
Tam karşıda ise, Erdoğan’ın uzatmaları oynadığını, sözünü dinleyen üç-beş yargı mensubu dışında bürokrasinin bile kendini emniyete alıp kontrolden çıktığı, partisi ve kurmayları dahil başkaca hiçbir gücü olmadığını söyleyenler duruyor. Ekonomi felç olmuş durumda. Bir iktidarın en kestirme yoldan dağıtacağı umutlar bile tükendi. Ülke, şiddetle iktidar değişimine ihtiyaç duyuyor. Yeni bir hikâye ve yeni bir başlangıç lâzım. Mesele Erdoğan’ın şahsı da değil, bu iktidar düzeni ile Türkiye’nin önünde refaha ve huzura açılacak bir kapı kalmadı. İktidara destek veren çıkar grupları bile başka çareler arıyor. Muhalefeti tasfiye operasyonları bu genel tablo içinde tadı kaçmış umutsuz çırpınışlardan ibaret. İktidar muhalefetin A takımını tasfiye etse bile toplumdan gelen güçlü dalga karşısında ayakta duramaz ve halk mutlaka kendisini temsil ettireceği birilerini bulup iktidarı değiştirir. Kısaca sonuç değil süreç odaklı muhalefeti yıpratma, kaosa mahkûm etme operasyonları tam tersine iktidarın itibarını ve meşruiyetini sarsıyor. İktidar değişimi sürecini hızlandırıyor.
Hangisi doğru?
Bu tür ikilemlerde hangisinin doğru olduğuna karar vermek için en sağlam bilimsel yöntem olan deneme-yanılma yöntemine başvurabilirsiniz.
Pazartesi günü mahkeme CHP’ye kayyum atarsa, birinci ihtimalin doğru olduğu ortaya çıkar. Eğer mesele sakız gibi çiğnenip karar uzak bir tarihe ertelenirse, o zaman ikinci ihtimal geçerlidir.
Fatih Altaylı’nın tutuklanması, bir güç değil zaaf göstergesiydi. Kendinden emin bir iktidar bu kadar kolay kaba güç gösterisine müracaat etmez. Kanun düzenine aykırı olarak popüler bir gazeteciyi hapse atmak için çok çaresiz olmak iktiza eder.
Ben ikinci ihtimalin tartışmasız geçerli olduğuna inanıyorum.
Aslanın diş problemleri var, tilki kırk oyunun kırkında da kaybediyor, kurt çaresiz.
Orman ahalisi kararını vermiş vaziyette, sadece her değişimde vaki olacak türden sancılar yaşanıyor.
İktidar kanadı her hamlesinde biraz daha kaybediyor.
Türkiye 1837 Eyalet Meclisleri’nden bu yana seçim sandığını bilen bir toplum. Aksine bir ihtimal mümkün değil.
Kaynak: medyazcope.tv
