İnsan hayatı bir su gibi akıp geçer. Aşık Veysel'in dediği gibi ömür, iki kapılı bir handır. Gündüz gece gidersin ve sonunda ne olduğunu anlamadan hayatın bittiğini fark edersin.
Çocukken büyümek istersin, gençlik çağlarında kendini ve hayatın akışını kontrol edemezsin, orta yaşlarda dünyanın hep böyle kalacağını sanırsın. Ama yaşlılığa adım atarken bazı şeylerin farkına varırsın fakat iş işten geçmiş olur.
Hani şairin dediği gibi:
Beni en son yaşımda yaratsaydın, Mesela doksan.
Her yıl bir yaş küçülterek, Gençliği doya doya yaşasaydım.
Sonra, Çocukluğa yürüyerek, Bebekliğe bürünerek, Sevimli panda gibi,
Ruhumu alsaydın....
Hayatın akışı içinde acı tatlı dünya kadar anı yaşarız.
Yaşadığımız olaylarla ilgili görüş ve kanaatlerimiz olmuştur. Bunların tamamını yazılı hâle getirmek elbette mümkün değildir.
Ama önemli bazı anı ve makaleleri unutulmaz kılmak istedim.
