Fırtına bunun adı; an geliyor derin bir sessizliğin
ardından volkanları patlıyor, gelgitler yaşatıyor insana...
Simsiyah oluyor her yer, yıkımlara bırakıyor kapıları,
öyle sinsi, öyle sessiz yapıyor ki bunu, insanlar gibi...
İnsan diyoruz ya hani, insanın fırtınası hiç bitmiyor.
Öyle insanlar var ki hayatta; fırtınanın yarattığı
yıkımlardan daha çok yıkım bırakıyor insana, öyle
acımasız, öyle iğrenç...Bunu öyle sessiz yapıyorlar ki üstelik,
fırtınalar dışarda değil insanın içinde kopuyor.
Ve ben bir manik depresif olmama rağmen size
insani duyguları dengeli bir biçimde anlatacağım.
Dahası fırtınayı ve öncesindeki sessizliği çok net anlayacaksınız.
