Dönemleri ve insanların tutumlarını, karakterlerini, kişiliklerini belirleyen, anlamlı veya anlamsız kılan insanın kendisi. Söz, insanın ruh ve kişilik yansıması. İnsandan doğan her sözcük; tonu ve tınısıyla bir kişinin ne ve kim olduğunu gösterebilir. Bunu, sezgi gücü, insan keşfi sahibi olanlar bilir.
Sözün anlam ve değer yitirdiği şu dönemde, sokağa salınan kurgu insan karakterleriyle belli oluyor. Gerilimli ve kritik zamanlarda sokağa çıkıldığında kurgulu insanların durumları kendini çok çabuk ele veriyor. Hemen hepsi aynı dili konuşuyor, aynı tepkileri veriyor, aynı sözcüklerle konuşuyor. Sanki tiyatro sahnesinde rol yapan insanlardır bunlar. Yalanlar, iftiralar, sevinçler, sloganların hemen tamamı birebir örtüşüyor, birbirinin benzeri.
Bilinç dünyasının karardığı bir zamandayız. Bu zamanda sağlıklı bir yol bulmak zor. Kiminle yol arkadaşlığı yapılacağı kestirilemez. Söz sahibinin nasıl olduğunun anlaşılabilmesi için yol arkadaşlığı gerek. Bazen bu bir risk de olabilir. Bir durumu göze kestirdikten sonra sonucun olumsuz olması hem bir yıkıma neden olur hem de israftır. Sözün değerini bilen hemen her sözcüğünü tartar biçer öyle dışa vurur. Erdemli insanların sözlerini tartıp biçmesine gerek yok, çünkü onlardan kötü bir şey doğmaz.
Güzel söz incidir, nadirdir.
Güzel söz güzel insanlardan yansır, hayatımıza girer, yön verir, ruh ver şekillendirir.
Ölçümüz elbette insan ve geneli. Ama bir durum var ki biz Müslüman´ız. Müslüman Müslüman´dan da sorumlu. Bir Müslüman´ın yanılışı sadece kendini bağlamaz. Sahip bulunduğu dünyayı temsil ettiği için zararı kendisine olduğu gibi genele de olur.
Müslüman´ı öncelememiz bir zorunluluk.
Karanlık bir kuyuda bulunuyoruz şu yaşadığımız zamanda. Sözün anlamını yitirdiği değerinin olmadığı bir zaman. Sözün ayaklar altında olduğu bir dönem. Sözün asaletini yitirmesi güvensizliğe neden. İnsanın insana dayanak olması artık çok güç. İnsan bireyselliğin tercihinde, bir başına keyfince yaşamaya bakıyor. Sorumluluk almıyor.
Zamanı ve dönemi olumsuzlayacak değiliz. Onlar soyutturlar ve kutludurlar. Zaman üzerine yemin ediliyor. Bu, ilahi bir uyarı. Zamanı ve dönemi olumsuzlayan insan. Ya da olumsuzlanan insanın kendisi. Değersiz kılan da.
Medya ve reklam insanı ile yaşıyoruz. Evlerinde, ceplerinde, dünyalarında geziniyor, insanı kuşatıyor, etki altına alıyor. Bir sabah sokağa çıktığınızda önemli bir sorun var ve üzerinde konuşuluyorsa, kurgulanmış insanların benzer tavırlarıyla yüzleşiyorsunuz. Hemen hepsi davranışları, konuşma biçimleri üsluplarıyla aynı. Medya ve reklam kalıbından çıkmış insanlar yığını.
Aklı başında insan bulmak çok güç. Bu, siyasanın dilidir, kurgulanmış insanın dilidir. Güdülmüş, tüketim aracı olmuş insanın dilidir. Çıkarın, bencilliğin, sıradanlığın, nemelazımcılğın, güdülmüş olmanın kötü bir dilidir bu.
Zamanın akışında her doğru mutlaka yolunu ve yerini bulur. O hiçbir zaman değerini yitirmez. O sahih bir dile sahip. Bir gün mutlaka bir yerde hem muhatabını hem de karşılığını bulur.
Şu zamanda, insanın yaydığı söz kiri, kalabalığı elbette bir gün durulur. Elbette sahih söz sahibi kimselerin kadir ve kıymetleri bilinir. Bir gün beklenmedik bir zamanda güzel söz sahipleriyle asıl yerini alır insan hayatında.
Güzel söz arayışındayız. Bizim bize ihtiyacımız var. Birbirimize bağlanmamızı gerektiren bir dünya arayışındayız. Biz bize muhtacız. Biz bize bağlıyız. Sözümüz emin ve güvenilir ise o zaman endişe edilebilecek bir durum yoktur. Aşk ve sevgi dili ile güven veren bir hâl ile olan yolculuğa selâm olsun. Sanırım ki şu kaos ortamında susmanın da bir değeri var.