İslam’ın görünen ve yaşanan ufku olmak büyük bir iddia; ama gerekli…
İslam, insanlığa bir ilahi hitaptır; hem bu dünyada hem de ahirdünyada huzur bulmak için yüce bir davet.
Başka bir ifadeyle huzurlu bir yaşam için Allah’ın insanlığa hediyesidir. Bu hediyeyi hüsn-ü kabul olanlara Müslüman; Kübh-u red edenlere ise kâfir namıyla tesmiye etmiş ilahi irade: Bize de uymak düşer.
Allah'tan insanlığa lütfedilen bu hediyeyi insanlığa kavl-ı leyyin ve kavl-ı sedid ile tebliğ ile insanlığı bundan haberdar edip yürüyen Müslümanlara İslamcı diyoruz. Bir başka ifadeyle Allah’ın davasını dava edinen Müslümanlar.
İslam’ın insanlığa kurtuluş çağrısı bitmedikçe İslamcının da çağrısı, çabası, adaması bitmez.
Elbette zaman, zemin, şartlar, imkanlar tavır ve yöntemde farklılıklara yol açabilir; ancak gaye, duruş ve hedef asla değişmez, değişmemeli.
Müslüman atalarımızdan bize kalan mirasla bugünün İslamcısının ufku şu üç değerle tekmil ve tezyin olur: Hikmet, iffet ve adalet.
Hikmet bilmeyi gerektirir ki ma’rifetle malumdur. Neyi bilmeli? Sorusu elbette “üsvetün hesenetün” derecesinde bir donanım gerektirir.
Hikmet sahibi, hikmetli olmayan bir Müslümanın ne cirmi olabilir ki!
Hikmet, İslamcının ana kaidesi ise İffet de onun omurgasını teşkil eder. İffetimizi ahlakımızdan yani fıtratımızdan ve İslamî değerler manzumesinden alırız. Davranışlarımızın iffeti, aklımızın/zihnimizin iffeti, kalemimizin iffeti… İffetle ancak Müslüman güzel, iyi, hayr üzere bir yaşam ihdas edebilir.
Ve elbette bir menzil, bir ev, bir sistem olabilmesi için Adalet hem tavan/çatı ve hem de taban yani üzerine oturulacak zemindir.
Adalet sahibi olabilmenin olmazsa olmaz şartı ise hikmet ve iffet sahibi olmaktır. Hikmetle davranan, iffetle yaşayan bireyler ve bunlardan teşekkül edecek olan bir cemaat, bir hareket kuşkunuz olmasın bugünün dünyasında insanlık için “Medine” olacaktır.
Yeterince param olsa…!
Büyüyünce ne olacaksın? Cevap muhteliftir. Benim bu soruya büyüme adaylarının vermelerini istediğim cevap “Adam olmak” şeklindedir; zira adam olan –iyi anlamda- her şey olur.
Bir de: Şu kadar paran olsa ne yaparsın? Diye soru vardır. Genellikle hayalleri olan gençlerin birbirlerine sorduğu bir sorudur bu.
Bana da sordular: Abi şu kadar paran olsa ne yaparsın?
Cevabım kısa ve net oldu: Bir Medrese/okul açardım!
Zira; şu dünyada yapılabilecek en iyi yatırım “Bilgiye” yani “İlme” dolayısıyla Âlim’e yapılan yatırımdır.
Hz. Muhammed’in en kıymetli yatırımı “Suffa ashabına” yaptığı yatırımdı. Orada yetişen Ashab-ı güzin hâlâ etkisi devam eden, dünyanın en büyük insanî devrimini yaptılar.
Suffa mektebinden İbn Ömer çizgisinden Malik, Şaffî ve Ahmet b. Hambel mezhepleri/ekolleri boy verirken; İbn Mesut çizgisiyle de Ebu Hanife/ Kufe ekolü büyüyüp serpildi… Onlardan sonra ne yazık ki başka medreseler açıl-madığı gibi bir azınlık Âlim hariç bin yılı aşkındır bu medreselerden mezun olan da olmadı; okumaya- tekrar anlamında- devam ediyoruz.
Nurslu Said -daha Said-i Kürdî iken- Van Gölü’nün- yöresel ismi “Behra Vanı”dır- kıyısında İslam dünyasının en büyük ve en nitelikli medresesini kurmak istemişti de deli diye tımarhaneye atmışlardı.
Bu onun en büyük hayaliydi; buradan Âlimler yetişecek ve başta İslam dünyası olmak üzere tüm dünyaya ilmin ziyaları yayılacaktı…
Francis Bacon: Bilgi güçtür, dedi ve Batılı beyaz adamlara bu sayede dünyaya egemen olup sömürme imkânını bahşetti. Ogün bu gündür insanlık rahat yüzü görmedi; zira Bilgi hegemonik bir güç olarak Batılı beyaz adamın elinde terbiye edici bir kırbaç, yok edici bir kılıç, büyüleyen tanrısal/kutsal bir nefes olarak kullanılıyor.
İşte bu yüzden ”yeterince” param olsa bugünün dünyasına, bugünün insanına ışık olabilecek Âlimler yetiştirmek üzere bir medrese açardım, diyorum.
Nasıl bir medrese! Sorusuna nasipse bir başka seferde yazmaya çalışırım.
