Sevgili dostum,
Bekleme, gelmez dediğin yaz geldi ve sen hala gelmemekte direniyorsun. Hele bir niyetlen ve yola düş, yaz gelecektir demiştim. Gün biter aylar, mevsimler biter, vakit gelmişse an biter, sen düş yola, yaz elbette gelir demiştim. Ölüm girmezse araya, kar, kış biter, bahar gelir, çiçekler açar, mevsim sıcağa döner ve yaz gelir. Yaz gelir ve güneş yetişir üşümüş yetim çocukların imdadına.
İster kış olsun mevsim ister yaz. Ne ayrılığın mevsimi var ne de vuslatın. Kapıyı çalmışsa yalnızlık, vakit ayrılık vaktidir, vuslatın peşinden koşmak beyhudedir. Yüreğimiz yalnızlığa adım atmaya terk edilmişse, endişeye de gerek yok.
Aziz dostum,
Yalnızlık, ağır gelecektir biliyorum. Ama geçmez deme, zemheri kışlar geçer, bahar geçer, yaz geçer, ömür geçer. Nihayetinde, bize uzun bir yalnızlık kalacaktır. Yalnızlık, her zaman kötü bir şey değil, bilesin. Yalnızlığın sessiz gürültüsünden, uğultusundan sıyrılabilirsen ve eğer bir deniz kıyısında boş bir bank bulabilirsen otur ve seyret denizi. Sonsuzluğun büyüleyici yanını ancak bu şekilde anlarsın. Yok, bir dağ başına bırakılmış isen, yasla sırtını koca bir kayaya ve seyreyle uçsuz bucaksız ovaları, kâinatı. Belki uzaktan bir şehrin ışıklarını görürsün gecenin bir vaktini bekleyebilirsen. Göreceksin hayatın dayanılmaz meşgalesini, hengamesini. Kim bilir, belki de yaz, yüreğimizde taşıdığımız zemheri bir kıştır.
Kıymetli dostum,
Yaz, hasat zamanıdır, biliyorsun. Ancak baharda yorulmuş, emek vermiş ve dua ile tevekkül etmişsen, elbette seni bir hasat bekleyecektir. Lakin yazın kavurucu sıcaklığı, seni atalete sevk etmesin. Koca bir baharın emeklerini atalet içinde bırakma. Planlar yapıp, sonra yaz güneşine terk edip koca bir mevsimi heba etme. İnsanoğlunun ömrü de serveti de kar gibidir, yaz sıcağına direnemez, hızla erimeye başlar. Biliyorsun, kış direnmeyi, yaz katlanmayı öğretir insanoğluna. Yaz mevsimi, insanı tuhaf bir şekilde hayatı esnemeye ve sündürmeye zorlar. Her şey yavaş yavaş ilerlemeye başlayınca, hayata sabretmek ve katlanmayı bilmek lazım, unutma. Kış aylarında yüreğimizde büyümüş kar buzullarının erimesi için yaz beklenen mevsimdir. Eriyen buz kütlelerinin içimizden nehirler olup denizlere akması ve ulaşması umuduyla katlanmalıyız yaza. Biliyorum, sonra yaz da biter, tıpkı biten her hayat gibi. Bir bakmışsın ki ikinci el pazarının tezgahlarında müşteri bekleyen, eskimiş mevsimlerden biri olmuş yaz.
Kadim dostum,
Katlanmak, zor bir eylemdir, biliyorum. Lakin yazın sıcağına katlanmak gerek. Bir Temmuz sıcağında bile biraz sonbahar serinliği saklamak, belki de biraz kış soğuğu. Biliyorsun, yazın en sıcak deminde bile yüreğimizde bir kara kış taşıyoruz. Bunu bilirsen eğer yaza katlanmayı hafifletir biraz. Bu yüzden bahar için yazı, yaz için kışı tüketme.
Dostum,
Koskoca bir yaz daha bitti ve sen hâlâ gelmedin. Hüzün mevsimi Eylül gelmeden, gel, ey dost. ?Ömür, Temmuz güneşi karşısındaki kar gibidir? demiş, şair. Sen de gel dostum, bekletme bu yaz ayazında, ömür erimeden...
