Kitaplarla temas ve temaşamız devam ederken, ister istemez şu sorular zihnimi kurcalamaya başlar.
Nerede kitap tiryakileri? Kitap kurtlarımıza ne oldu?
Niçin kitaba uzak düştüğümüzü, düşünürüm… Okuma yorgunu olmamızın arkasındaki nedenleri bulmaya çalışırım.
Okumaya karşı bu isteksizlik sizce normal midir? Kitaplar ihtiyaçlar sıralamamızın kaçıncı sırasında?
Sanki okuma özürlüsü, kitap fukarası bir toplum olduk…
Soruyorum, en son ne zaman evimize yeni bir kitap girdi? Vaktimiz mi yok? Ekonomik gücümüz mü elvermiyor? Yoksa okumak diye bir derdimiz mi yok? Evet, haz ve hız dünyasında kitaba yer yok. Peki, bize ne oluyor?
Okuyup-yazmayı erteledikçe kendimize yazık ettiğimizin farkında mıyız?
Okuma seviyesi düştükçe, görüyorsunuz nesiller ne hale düştü?
Yaşamın kahrına, kasvetine, krizine, kaosuna karşı kitapsız nasıl direnebiliriz? Nasıl korunabiliriz?
Kimsesizlerin kimsesi kitaplarımız nerede?
Kitaplara küs müyüz? Yoksa kitaplarımız sürgünde mi? Nesillerin, niçin süründüğünün şimdi daha iyi anlıyorum… Kitaplarla yeterince barışık olamadık, onun için ruhumuzdaki savaş da bir türlü bitmiyor…
İhmal edilen kitap, değerlerin imhası, kimliklerin yozlaşması demektir.
Eskiler ne derdi?
Yolu kütüphaneye düşmeyenleri hapishanede bulabilirsiniz.
Evet, okunası kitaplar bizi bekliyor. Peki biz neyi bekliyoruz?
Kitaplar bizi çekmiyor. Demek ki çekeceğimiz var. Bilelim ki, okumayanın canına okurlar.
Bir zamanlar yasaklı olmasına rağmen yastık altı kitaplarımız vardı. Şimdi yasaklar kalktı sanki biz kendimize okumayı yasaklamış gibiyiz.
Okuyucusunu bekleyen tozlu kitaplarımız var.
Okuyabilmek için öncelikle üstümüzdeki tozlardan silkinmemiz lazım. O zaman tozlu kitapların kapağını açabilecek gücü kendimizde bulabiliriz.
Evdeki kitapların gardiyanı olduk, okuma gücümüz yok… İçgüdülerin güdümüne girenlerin kitaplarda ne işi olabilir?
Sanal dünyalarda sahici okumalara yer yok… Kitaptan koptukça köreliyoruz, kirleniyoruz, kaybediyoruz.
Kitaptan kaçmak kendinden kaçmaktır. Bizi ortaya çıkaracak, olgunlaştıracak olan kitaptır.
Ruhun rayihası, rüzgârı, reçetesi kitaptır.
Yoldan çıkmamak için kitapla yola çıkacağız. Mutlu sona ermek için, kitapla soluklanacağız.
Kemale kitapla gidilir.
Şahsiyet kazanmak için, şuur için, şiar için kitaptan şaşmamak lazım…
Geyik muhabbetleri ile gevezelikler ile bir yere gidemeyiz. Kitap sayfaları arasında düzenli gezinmemiz ve bu sayede güzel bir geleceğe yürümemiz gerekiyor. Kendimizi yenilemek için yeni okumalar yapmak zorundayız. Kendimizi keşfetmek için de mutlaka okumak durumundayız.
Okumak bizim için bir hobi midir? Gelip-geçici bir heves midir? Bu alışkanlık mıdır? Hayır…
Okumak bizim için yaşamın anlamı ve amacıdır.
Karakterimizin bir parçasıdır… Onun için diyoruz ki, kimsesiz yaşayabiliriz ama kitapsız yaşayamayız.
Kitaplarla dostluğumuz kalıcıdır.
Mesele çok okumakta değil, doğru zamanda doğru kitaplar okumaktır. Çünkü kitap da ilaç gibidir. Yan etkileri de vardır.
O halde okumada süreklilik, seçicilik, tedricilik esastır. Ortak okumalar, tavsiye kitaplar tercihimizdir.
Okudukça özgüven kazanırız, önümüz açılır ve özgürleşiriz… Malumat için değil marifet ve hikmet için okuruz.
Velhasıl, okumak ışıktır, ilaçtır.
Yeniden bir okuma seferberliğine ne dersiniz?
