Artık sonbahar kışa evrilirken, kitap fuarları, programlar daha bir coşkulu bir şekilde tertipleniyor. Önceden belli yerlerde kitap fuarları ve seminerler olurdu. Ama artık her bölgemizde kitap fuarları düzenlenmekte. Genelde şirket ve belediye işbirliği ile yapılan kitap fuarları tartışılıp, tüketim kültürüne yönelik eleştirel bir tutumla bazı zamanlar konu edilse de kitapların gündemde olması her zaman iyidir.
Düzenlenen her kitap fuarına katılmak kolay olmuyor tabi. Hele bir de şehir dışında gerçekleşiyorsa bu fuarlar, katılım için fedakârlık yapmanız gerekiyor. Bizim gibi edebiyatçılar içinse daha bir seçici hal alıyor fuarlar. Çünkü sizi karşılayan okur kuyruklarının olmadığını biliyorsunuz. Yazdıklarınız ilgilisine ulaşır onlar da sizi bulurlar mı bir şekilde muhatap olur musunuz o da belli değildir. Popüler kültürün ürettiği popüler yazarlar böyle değildir tabi. Onlar tüketim kültürünün de bir getirisi olarak tüketilen, allanıp pullanıp albenili bir hal almış olarak okurunu bekler. Okur da kendisi için hazırlanmış, ambalajlanmış çağının tüketim metaına dönüşen kitaba koşa koşa gider. Bu koşu için kuyruklar oluşur. Cinayet romanları, kan damlayan parmaklar, watpat romanların furyası ile oluşmuş olan bir kültürün ama sabun köpüğü gibi geçici bir kültürün kitapları doldurmuştur kitap fuarlarını artık. Seçkin okuru bekleyen seçkin birkaç kitap evi vardır. Ve siz onları bir bir bulursunuz bu renkli albenili, cinayet ve gerilim kapaklarının arasından.
Sizi bekleyen bir okur vardır mutlaka belki de onu bulmak için yola revan olursunuz. Evet, bazen bir okur için gidersiniz. Okuyan bir insan vardır sizin kitaplarınızı. Tek tek cümlelerinizi size aktarır. Şaşırırsınız. Demek dersiniz boşluğa yazmıyorum. Osmaniye’de de böyle okurlarımla karşılaşmak beni sevindirdi diyebilirim.
Ama en çok beni etkileyen bir genç adam vardı; ensesine kadar uzun saçlarından ziyade geniş alnına düşmüş perçemlerinden damla damla birikmiş terleri elinin yeniyle silerken bir kitap almak istiyorum diyordu. Ben kim için diye sorduğumda sanki çekindi önce söylemek istemedi. Bir arkadaşım için mi demişti şimdi hatırlamıyorum. Ama bu birisi onun için özel birisi idi. İnsanın sevdiğine kitap alması ne güzel diye düşündüm. Kitapları incelemesinden, ara ara kapakları açıp satırları okumaya çalışmasından sevdiğine ulaşacak olan satırlara gözleriyle dokunuyor belki de o satırlarda onunla buluşmayı murad ediyordu kimbilir… Ama oldukça heyecanlıydı ve seçim boyunca alnından akan terler boynuna doğru yürüyordu artık. Aslında çok da sıcak değildi çadırın içi. Sonunda iki kitap aldı eline. İkisinden birisini seçerken yanındakilerden bir genç ona kâğıt mendil uzattı. Ki artık kumaş mendil kalmamıştır. Tarihe karışmıştır. Alnını silen genç adam artık karar vermiş olduğu kitabı bana imzalatmak için uzattı. Özel birisine ki bu bence onun sevdiğiydi, kitap aradığını anladığım için, “kimin adına imzalayacağız” diye sorma ihtiyacı hissettim. Önce sesi sanki kısık ve biraz daha örtülü bir şeyleri söyler gibi ulaştı kulağıma. İsmi tam olarak alamamıştım. “efendim” diye soruyu tekrar ünleyince daha berrak ve gür bir nida ile sevdiğinin ismini bir şiir mısrası gibi bıraktı oracığa. Ne güzeldir sevenin sevdiğine kitap seçmesi, sonra o kitapla, kitabın içinde geçen her bir cümle ile ortak bir kader örer gibi bir yazgıyı paylaşması.
Söyleşi yapacağım salona gidiyorum öncelikle, ama bu söyleşileri başka yerlerde de yaptığım için biliyorum pek kimse gelmez o nedenle aceleci davranmıyorum. Popüler bir yazar olmadığım için beni dinlemeye beş on kişi ancak gelir diyorum. Ama çadır olarak neredeyse üç yüz dört yüz kişinin doldurduğu salona girince şaşırıyorum. Kürsüye çıktığımda, yayıncımın daveti geliyor aklıma. Sizi okuyan, seven bir kitle var ve sizi davet ediyorlar. Yine de elime mikrofonu aldığımda diyorum; “Benden sonra gelecek olan Üstat Hayati İnanç için mi toplandınız?” topluca cevap geliyor, “Hayır sizin için geldik!”
Hasan Aycın hocam söylemişti ben de hep söylüyorum “Hitap muhatabını bulur.” Aslında böylesine güzel bir topluluğun toplanmasına vesile olan güzel insanlar olduğunu anlıyorum neden sonra. Çünkü beni kim tanıyacak, kim bilecek Osmaniye’de.
Yıllarca sivil toplum kuruluşlarında çalıştık, başkanlık yaptık. Bu yapılanmaların ne denli içinde bulunduğu çevre için önemli olduğunu biliyorum. Büyük fedakârlıklarla yürüdüğünü çalışmaların, ne denli özverili ve samimi olmak gerektiğinin bilincindeyim…
Bu ay Özgün İrade Dergimizin konusu nezaket. Ben bu konuyu yazarken, beni nezaket ve tevazu ile karşılayan, eşsiz bir misafirperverlik örneği gösteren Osmaniye’nin güzel insanlarını yazmaya karar verdim.
Anadolu Platformuna bağlı olan İlim Sanat ve Kültür Derneği (İlsan-Der) Kütüphanesi Koordinatörü Cevat Bal hocam öncesinden beni arayarak programlarla ilgili bilgi verme nezaketini gösterdi. Misafir olarak gideceğiniz hele ki ilk gidişinizse haliyle seviniyor ve heyecanlanıyorsunuz. Kitaplarınızın muhatap bulması, gönülden gönüle derin ve sıcak, kardeşçe bir yolun aktığını da göstermiş oluyor.
Şaşkınlıkla ve büyük bir coşku ile konuştuğum kalabalık topluluğun orada olmasını sağlayan İlim Sanat ve Kültür Derneğinin güzel insanlarına müteşekkirim. Sevgimizi, dostluğumuzu, yüreğimize çöreklenmiş vatan aşkını anlatma fırsatı bulduk hamdolsun. Kardeşçe, dostça bir buluşmayla anlamlı bir seminer gerçekleşmiş oldu.
Osmaniye büyük göç almış gelişmekte olan modern bir yapılanmaya sahip verimli topraklar üzerine kurulmuş bir Anadolu şehri. Okuduğum romanlar geliyor aklıma, İnce Memed’i yazarken, Yaşar Kemal muhtemelen Çukurova’dan, burçları duman bürümüş dağlardan ilham almıştır. Toprağı gibi edebiyat damarı da güçlü Osmaniye’nin. Nice yazarlar çıkmış bu mümbit topraklardan. Orhan Kemal gibi, Yaşar Kemal gibi edebiyatçıların memleketi, nice romana ilham kaynağı olmuş bir belde…
Osmaniye Kitap Fuar’ındaki söyleşimizden sonra, Cevat Bal ve İl-Sander yönetimindeki hanım arkadaşlarla Fuat Sezgin Kitap Kahve’de sohbetimize devam ediyoruz. Dernek binası büyük bir özveri ile hazırlanmış her şey düşünülmüş. Kütüphane büyük bir titizlikle hazırlanmış okuma şevki ve öğrenme aşkı uyandırıyor. Buraya gelen gençler ne kadar şanslı diye düşünüyorum.
Cevat Bal hocam dernekle ilgili bizleri bilgilendiriyor: “Osmaniye’de kurulmuş olan, İlim Sanat ve Kültür Derneği İslama, imana ve tevhidi düşünceye sahip genç yüreklerin bir araya gelmişiyle kurumsallaştı. Dernekleşmesi, yetmişli yıllarda İslam Dünyası’ndaki uyanışın tüm dünyada oluşturduğu etkinin ülkemizdeki hareketlilikle beraber İslami bağlamda fikir üretenlerin eğitim, düşünce ve davet-tebliğ çalışmalarıyla toplumda görünürlük kazanma ve varolma süreci ve mücadelesi…
Başkanlığını Süleyman DAĞ’ın yaptığı dernek, Osmaniye ili bağlamında doksanlı yıllarda “Gençlik Kitabevi” etrafında bir araya gelen öğretmen, öğrenci ve farklı iş alanlarında çalışan bir avuç duyarlı insanların “Değerleriyle Varolma” hikayesi…
Bu hikayede iz bırakan şahsiyetleri sayarsak: Sıtkı PİŞKİN(Sıtkı Hoca), Süleyman DAĞ, Necati KARATAŞ, Halil KUŞ, Ahmet ATEŞ, Dürdane ATEŞ, Nesrin GEZER, Musa ÇİFTÇİ, Ayşe ÇİFTÇİ, Kadir DÜNDAR, Gülten DÜNDAR, Cengiz GÜVEN, Zeki ÖZKAN, Cevat BAL… Kurumsallaşma süreci Türkiye genelinde üst çatı platformlarla yola devam ediliyor (Anadolu Platformu)…
Dernekteki hanımlardan; Nesrin Gezer, Dürdane Ateş, Ayşe Çitçi, Gülten Dündar, Sevilay Çelik, Hümeyra Yenilmez, Muazzez Adsız ve Berna Bal AKADDER( Anadolu Aile ve Kadın Derneği) olarak bilinen ve çalışmaları ile dikkat çeken dernekte ayrıca çalışmalar yapıyorlar.
Yine İyilikder olarak çevrede daha çok Suriyeli ve yardıma muhtaç ailelere ve ihtiyacı olan herkese maddi manevi destek veren kurumsal yapıda Dürdane Ateş Ayşe Çiftçi, Berna Bal büyük bir özveri ile çalışmaktalar.
Dernek Çatısı altında ve kitap kahvede yürütülen çalışmalar: 1) Ders Halkaları, 2) Genel Sohbetler, 3) Okuma Grupları, 4) Kitap Kritikleri, 5) Konferans, seminer, sempozyum ve çalıştaylar, 6) Kitap Fuarlarında kültürel hareketlilik, 7) Geziler ve pikniklerle beraber farklı alanlarda buluşmalar düzenleme, 8) Türkiye geneli platformu faaliyetlerine organizasyon, katılım ve maddi manevi katkı sağlama. “
Sivil Toplum Örgütleri, dernek ve vakıf yapılanmaları hamdolsun hala büyük bir özveri ile çalışmaktalar. Ve inanıyorum ki, nezaketi, zarafeti, ülfeti, samimiyeti, dostluğu, kardeşliği bu çatıların altında büyük özverilerle çalışan kardeşlerimiz taşıyorlar yarınlara.
Hem kendilerini inşa ediyorlar hem de çocuklarını, yaşadıkları topraklara mümbit tohumlar gibi yeşerecek boy verecek, gümrah bir halde coğrafyaya umutla akacak nice nesilleri yetiştirme gayreti içindeler.
Diyeceğim o ki; mümbit toprakları olan başı dumanlı dağların dibine kurulmuş güzel Osmaniye insanı beni büyük bir nezaket ve misafirperverlikle ağırladı. Başta Cevat Bal hocama ve Dürdane Ateş hanımefendiye ve tüm hanım kardeşlerime, tüm dostlara şükranlarımı sunuyorum, hepsini gönülden selamlıyorum…
İsterim ki ülkemin her bir yerinde böylesine anlamlı faaliyetler olsun, vakıflar dernekler adeta kendileri ile yarışarak insan yetiştirmeye, toplumun inşasına adasınlar kendilerini. İnsana dokunmak, hayatlara dokunmak, yoksunluklara dokunmak ancak bu kadar anlamlı olabilir. İnsanların ne yazık artık ruhları da büyük bir açlık ve yoksunluk içinde, gençlik manevi boşluk ve travmatik sancılarla dolanıyor ortalıkta artık. Böylesine anlamlı ve güzel faaliyetlerde bulunan derneklerimiz gençlerimize şifa olsun, yüreklerine yol olsun, umut olsun duamız budur.
Ayrıca, Osmaniye Belediyesi’nin kültüre verdiği değer için, kitaba duydukları saygı için kutluyorum. Ayrıca Artı Bilim Koleji Müdürü Muhammed Ali Altunpak hocama değerli eğitimciler; Özge Erdoğan ve Fatma Nur Çoban hanımefendilere göstermiş oldukları misafirperlik için ve bizleri gençlerle buluşturdukları için müteşekkirim…
Kitap fuarları kültürün, kitabın, güzelliklerin taşınması için vesile olsun. Daha çok okumaya, okuyarak anlamaya, okuyarak erdemi, soylu ve temiz yaşantılara taşısın tüm insanlığı temennimiz ve duamız
