14 gün boyunca köydeki evimizde, kendi odam ve avlu arasında gidip geldim. Avluda bir süre güneşle hasbihal gün görme çabası. Duâ etmek en büyük gücünüz... Beden gücünüz hiçbir şeye yetmezken halsizlik ve ağrılar başka bir şey yapmaya da imkân vermiyorken dua dua eller karıncalanıyor. Kitap okumak istedim çok da mümkün olmadı. Kâinat kitabı ve gönül kitabı okunacakmış onun komutuyla gökyüzü ağaç kuş yaprak ritmiyle hemhal oldu gün sayan ömür ve kendini sil baştan okurken hatim üstüne hatim. Sağlık nimetini nimet bilmek için acıyla dem tutan iç haller...
Çocuklarıma, eşime hasret 14 gün. Aynı evde de hasret oluyormuş insan. Akşam yemeğinde çayda seslerini duyuyordum uzaktan. Bir iki cümle sarf etsem de dokunamadım, yaklaşamadım. Kızım baktı gözlerime oğullarım. Yanağımdan fıstık alamadılar en çok yaptıkları şeydi. Hiçbir ortak kullanıma elimi dokundurmadım. "Ya bulaştırırsam korkusuyla" tabaklar çatallar, masa sandalye, koltuk her şey kabus gibi uzaktı benden, uzaklaştı.
Uzaklaşmayanı ben uzaklaştırdım. Sonra kendim ve aynalarım.
Haydi yüzleş.
Seccadem bile yetim bir baş eğişi içinde vakitleri bekliyordu. Kimseye yâr olmadan.
Terliğim, mendilim, başucuma vuran gün batımı.
Her gün soluksuz sıkılmadan izledim odamdan.
Gözlerim bir günü daha yolcu ederken bugün de akşam oldu, ölmedim şükür "sözlerini umutla ağırladı yüreğim.
Avuçlarım hayat ve ölüm çizgisini bu kadar keskin hissetmemişti.
Kalmak ya da gitmek, bahşedilen yeni bir hayat mıydı bu.
Şükür ve umut treni kalkarken yüreğimden her saniye de! Bal zencefil tarçın karışımı kaşık kapıma dayanıyordu.
Hemen ye hadi “diyordu eşim. Yarım saat geçmeden gelen diğer vitamin takviyeli yiyecekler.
Midem bulanıyor, yemek istemiyorum.
"çocuk olma mecbursun hadi zorla" sesi tekrar.
Sonra bu zorlama kalbime güneş gibi doğuyordu. Ya zorlayan olmasa idi başımda ya kendi kendime bakmak zorunda olsa idim...
Aynalarda ki kendim kadar yalnızlığı hatta kendimden büyük yalnızlığı kaldırabilecek güçte mi idim?
Aç kalırdım’a hükmetti kalbim. Kim bilir bu hal de beni iyice düşürürdü.
Oysa etrafımda uzaktan dönen melekler. Çocuklarım eşim.
Dualarıyla binlerce melekti dostlarım sevdiceklerim. Kalbimle karşıladım. Gün gün iyi oldum. Gün batımı penceremde ömrü hatırlatıp bakır huzmeleri sürerken saçlarıma adanmış bir ömre günler ekleyen Rabbime hamd ile duadayım.
Hastalık kalbime verilen her hapse bir pencere açan aydınlık olmuştur hep. Covit 19’la ilgili gönül dünyamda yüzlerde sözcük ve ışığın terennümü
Gece karanlıktır. Mühim olan o ki biz kaç tel aydınlık taradık içinden
...
