Hatırlamak için kodlar üretin. Eskiden biz bakkala gönderilirken tembihlenen siparişi almamız istenildiğinde parmağımıza bir kurdela bağlardı büyüklerimiz. İstenilen şeyi unutmayalım diye... Bunu yaparken bilmeden bir zihinsel kodlama yaparlarmış meğer. Malum her yanımız akılsız aygıtlar ile dolu iken unutmak artık kaçıınılmaz oluyor. Günlük işler sekteye uğrarken sevdiklerimizi, gölge veren ağaçları, komşuları, akrabaları velhasılı kendimizi bile unutuyoruz.
Unutmamak için hatırlamak gerekiyor hatırlamak için ise ipucu elzem oluyor. Nedir ipucu? Örneğin eskimemiş büyüklerimiz gibi not defteri yerine buzdolabı veya evin en görünür yerine bir pano bulundurulmalı veya rolünü ezberlemek için oyuncuların yaptığı gibi teks halinde hazırlanıp diş fırçalarken ya da kahvaltı masasına bırakılabilir veya zihnimize kodlayabilir ve kodu komite edecek renkler,diyaloglar, hatırlatıcı nesneler tercih edebiliriz.
Zihin tüm kodları kaydeder. Örneğin bir renk, kumaş türü veya bir yemek kokusu uyarıcıdır, kodlarınızı açar ve sizi çocukluğunuza götürür. Günde beş vakit namaz kılan birinin bu eylemi nisbeten hafızasını kaybetse de hatırladığına, namaz sürelerini okuduğuna şahitlik ederiz. Unutmamanın en elzem hatırlatıcısı bir eylemi sürekli tekrarlamaktır. Tekrarlanan şey kişide artık bir meleke hâline gelir. Uyumadan önce dişini fırçalamak, pijama giymek, kitap okumak gibi bunlar zamanla terkedilmeyecek unutulmayacak alışkanlıklara dönüşür.
Kişi her sabah annesini arıyorsa veya her sabah aynı sokakta yürüyor aynı simitçiden alışveriş yapıyorsa bu bir rutindir. Rutinler zarar vermediği sürece zihin kodlamaları için birer uyarıcıdır. Unutmayalım! Bilhassa yaşadığımız bu dönemde hatırlamanın çok kıymetli olduğunu unutmayalım. Yüz yüze görüşemesek de her zaman dediğim gibi akılsız aygıtlar bugünlerde bizim aklımız ile işlev yapsın eş, dost, akraba, komşu aynı binada yaşadığımız insanlar ile WhatAsap grupları oluşturup biribirimizden haberdar olalım. Elektronik gruplar birer hatırlatıcıdır. Bu vesile ile cem olmak biribirimize ilaç olmak hastalıkları,dertleri, sevinçleri bu şekilde paylaşmakta insanı rehabilite edebiliyor.
İnsan insana muhtaçtır, yalnızlık ise sadece Yaradana mahsustur.
