Kuran’da günaha direkt olarak işaret eden kelimelerden biride zenb kelimesidir. Günah, hata, kötü iş, itaatsizlik gibi manalara gelen kelime, ma’sıye, curm veya ism’in(sinonim) eş anlamlısı ise de, ism den ayrılır. Zira zenb kasti ve gayrı kasti günahları (hem kasıtlı hem kasıtsız) ism ise sadece ihtiyari günahları(kasıtlı olarak işlenen günahı) gösterir. Kuran, bu sözcüğe 37-ayette yer vermektedir. (hayvan kuyruğu) ifadesinin anlamı meşhurdur. Bununla geride kalma ve rezillik kastedilir. Bu anlamda olmak üzere (onlar bu kavmin rezil insanlarıdır) ifadesi kullanılmaktadır. Masdar olarak kullanılan zenb ise, kuyruğundan yakalamak demektir. Kötülük ve utanç verici işler yapan kişiyi yakalamak anlamında da kullanılan zenb zamanla, yakalanmayı ayıplamayı, geri itilmeyi gerektirecek fiiller için kullanılmaya başlanmıştır. Zenb, insanın kazandığı mertebe ve yürüdüğü tekâmül yolundan geriye çekilmesini veya bu yolda geri kalmasını icap ettiren fiil ve davranıştır denilebilir.
Birinci derecede Allah’a karsı işlenilen günahları gösterirken, itaatsizlik ve küfür manalarına gelir. Zenb kelimesi Kuran’da bazı kötü fiilleri de gösterir. Şuara/14’de kelime cana kıymayı (katil) veya cana kıyma suçunun günahını gösterir. Onlara karşı benim bir suçum (günah) var. Beni öldürmelerinden korkuyorum. (Şuara/14)
Yusuf/29’da ise zinaya işaret etmekte olup, şehevi ihtiras ve bu uğurda bir iftirada(kara çalma) bulunmayı bize ifade etmektedir.Ey Yusuf! Sen de bu olayın üstünde durma, kimseye de söyleme! Ve ey kadın! Sen de işlediğin günahtan ötürü bağışlanma dile, çünkü sen gerçekte hatası büyük olan birisin. Yusuf/29
Tekvir/8-9’da ise cahiliye toplumundan bize bir kesit sunan kelime sebepsiz bir cana kıymaya delalet eder. Bu bağlamda, zenbin en korkuncu, Arapların kız çocuklarını diri diri gömmeleridir. Buradaki zenb kelimesinin arkasında Mekke cahiliye insanının ruhi ve psikolojik bazı değerlerini yakalamak da mümkündür. Diri diri toprağa gömülen kıza, hangi günah (zenb, suç, kusur) sebebiyle öldürüldüğü sorulduğunda. (tekvir/8-9)
Günümüzde Allah’ın hudutlarını en fazla çiğneyenler, ar perdesini sıyıranlar ve Allah’ın emirlerini hafife alanlardır. Hz. Peygamber (s.a.v), bir hadisinde, "Bir kimse perdeyi (âr perdesini) sıyırmadıkça, hudûdullaha düşmez / Allah'ın sınırlarını çiğnemez." (Tirmizî) buyurmuştur.
Nebilerin sürçmeleri de zenb olarak anılmaktadır. Mesela Hz Musa’nın bir Mısırlıyı yanlışlıkla öldürmesi zenb olarak geçiyor. “Onlara karşı benim bir suçum (günah) var. Beni öldürmelerinden korkuyorum. (Şuara /14)
Hz. Peygamber’in sürçmelerine de zenb deniyor. Muhammed /19; Fetih /2.
Bu durumda Allah'tan başka İlâh olmadığını bil ve kendi günahların için, mü'min erkekler ve mü'min kadınlar için mağfiret dile. Ve Allah, sizin dönüşünüzü ve sizin yurdunuzu bilir. (Muhammed /19)
Öyle ki Allah, senin geçmiş ve gelecek (her) günahını bağışlasın, üzerindeki nimetini tamamlasın ve seni dosdoğru bir yola yöneltsin. (Fetih /2)
Bu kitap, mutlak galip, hakkıyla bilen, zenbi (günahı) bağışlayan, tövbeyi kabul eden, azabı çetin, lütuf sahibi olan Allah tarafından indirilmiştir. O'ndan başka ilah yoktur, dönüş ancak O'nadır. (Mümin /2,3)
İnsan olarak kusur işleyebiliyoruz ama hataları affedebilmeliyiz zaman zaman hepimiz davranış bozukluğu sergileyebiliyoruz. Bunu unutmayalım ancak bu uygunsuzlukları düzeltmek için de hata yapana ikinci bir şans verilir. Verilen bu şansı fark etmek için ise gönül gözümüzü açık tutmalıyız. Unutmayalım Kendimize dönmenin yolu affedebilmekten geçiyor. Unutmayın af adaletten üstündür.
Zenb kelimesi tekâmül halinde olan bireyin tekâmülünü sonlandıracak bir davranış ya da davranışlarda bulunmasını ifade etmektedir. Gelişim halinde olan bireylerin bunu sürdürmemeleri, yaratanın yetenekli olarak yarattığı insanların bu yeteneklerini icra etmemeleri, yaratıcılıkları güçlü olan insanların üretimde bulunmamaları gibi kusurlar zenb kavramı içerisinde değerlendirilebilir. Zamanı iyi ve etkili kullanmamak da bir tür zenbdir(yani günahtır) . Zenb kısaca eksik yaşamak olarak anlaşılmalıdır.
Sanırım İnsanı en çok heyecanlandıran şey günahlardan sakınarak Kendini keşfetmesi ve gizemli yanlarını bularak irfan sahibi olmaya yeltenmesidir.
Şüphesiz yaratılış gayesi dışında yaşamaya devam edenler, geçmişteki arkadaşları gibi azaptan paylarını alacaklardır. Öyleyse onu acele istemesinler. (Zariyat 59)
