Ramazan farklı bir ay. Hep sıcak. Hep muhabbet. Hep duygusal. Hep duyarlı. Hep sen sunar insana, ben değil. Hep kırmızı gül sunar muhatabına. Ve bir ömre bedel Ramazan.
Ramazan ilahi sözleşmenin yansımasıdır. Ya da ete kemiğe büründürülmüş hali. Yani sözleşmenin mücessem hale gelmesidir. Hani ruhlar âlemin de Allah bize sormuştu “Ben sizin rabbiniz değil miyim? Bizde “Galu bela/bilakis rabbimizsin” demiştik. Söz vermiştik.
Bu soru şu demekti; siz yeryüzüne geldiğinizde benim kitabım ve peygamberin sünneti çerçevesinde ve ilkeleri doğrultusunda bir hayat yaşayacak mısınız? Ve insan söz verdi dedi ki “evet, yeryüzüne geldiğimizde senin kitabın/Kur’an-ı Kerim ve Hz. Peygamberin yaşam tarzı çerçevesinde bir hayat süreceğiz” diyerek söz verdi. İlahi sözleşmeyi imzaladı ve kabul etti.
Ama yeryüzüne doğunca; bazı insanlar verdikleri sözü unuttular ve terk ettiler. Bazıları ise her zorluğa rağmen sözlerinde durdular. Nitelikli ve kaliteli Müslümanlardan oldular. İşte Ramazan ayı her yıl gelerek bu sözleşmeyi bize hatırlatmaktadır.
Bu sözleşmenin bazı maddeleri; ahlak, adalet, yardımlaşmak, korumak, muhtaçların elinden tutmak gibi... şimdi bir olayı anlatarak sözleşmenin Müslümanlardan ne istediğini paylaşmak istiyorum. “kasabanın birinde adamın biri intihar etmiş. Bunun üzerine ahali intihar eden adamın cenaze namazı kılınır kılınmaz tartışmasına girer. Bu sorunun cevabını bulmak için başka bir kasabada hocaya giderler. “intihar eden bir kimsenin cenaze namazı kılınır mı” sorarlar. Hoca efendi “sizin kasabada Müslüman yok muydu!” diye karşılık verir.
Bu şu demek ti; sizin kasabada bu intihar eden kimseye yardım edecek, derdine çare bulacak ve sıkıntısını giderecek; böylece intiharı önleyecek birisi yok muydu? Ramazan sözleşmesi muhataplarından; kaliteli ve nitelikli ve de sözünde duran kadın ve erkek Müslüman istiyor.
