İnsanoğlu bu dünyada hem sığınmacı hem mülteci hem misafirdir.
Cenabı Hakk'ın takdiri ile kendisine sorulmadan dünyaya gelir, sığınır. Bir müddet ömür denen hayatı yaşar daha sonra ömür biter ecel vakti gelir misafirin ayrıldığı gibi bu dünyadan yine kendine sorulmadan ayrılıp gitmek zorunda kalır.
Tarih boyunca savaşlar, kuraklık, doğal afetler daha güzel ve verimli hayatı yaşama, yeni yatırımlar yapıp yeni bir hayat kurma ve diğer amaçlarla insanlar büyüdüğü yerlerden başka yerlere gidip yerleşmişlerdir.
Başka yerlere kendi isteğiyle ve normal yollardan giden insanlar büyük problemler yaşamayabilirler. Ama can kaygısı, sürgün ve çatışmalar sebebiyle normal olmayan yollardan başka ülkelere giden insanlar büyük zorluklarla karşı karşıya kalıyorlar. Canı pahasına çoğu zaman ailesi ile birlikte devletler arası geçiş kurallarını zorlayarak göç edip gelen insanlara vardıkları yerlerde sığınmacı, sığıntı, yuvantı gibi isimler veriliyor ve bu insanlar yerli insanlarca çoğu zaman zor kabulleniliyorlar.
Tarih boyunca ülkemize gelip yerleşen zamanla yerli insanlarla karışıp kaynaşan çok insanımız var. Tatarlar, Çerkezler, Arnavutlar, Boşnaklar, Uygurlar, Afganlar, Araplar bunlardan sadece bazılarıdır.
2011 yılında Suriye'de Arap Baharı sonrası başlayan, rejimin halka yönelik baskısı sonucu daha da alevlenen çatışmalar sonucu 5 milyondan fazla insan Türkiye'ye canını kurtarmak için sığındı. Türkiye devleti ve toplumu ani olan bu göç ve sığınmacı akınına hazırlıksız yakalandı.
Hep şu bekleniyordu Suriye'de çatışmalar durur ve gelen insanlar bir müddet sonra ülkelerine dönerler. Ama öyle olmadı. Suriye'de sular durulmadığı gibi ülkeye ABD, Rusya, İran girdi ve ülke işgal edilmiş güvenliksiz ve çoğu yeri çatışmalar sebebiyle harabe ülke haline geldi.
Bize gelen sığınmacı, göçmen ya da başka bir deyimle muhacirler burada hayata tutunmaya, kendilerine yeni bir hayat kurmaya başladılar. Dükkanlar açtılar, atölyeler kurdular, işçi olarak çalışmaya başladılar. Okuyup nitelikli eleman oldular. Bu insanlardan devletin açtığı kamplar dışında kalanlar toplumun içinde yaşıyor olup yerli insanlarca kabullenilmeleri zor olsa da zamanla kabullenil diler günlük hayatın bir parçası oldular.
Son zamanlarda kendilerine yabancı karşıtlığından puan toplama kaygısında ki bazı politikacılar, ülkede huzur ve güvenliğin devamından rahatsız olan kökü dışarıda mihraklar ve onların uzantısı provokatörlerin kışkırtmaları ile ülkemizin bazı bölgelerinde başta Suriyeliler olmak üzere sığınmacılara yönelik yapılan saldırılarülkenin ve insanımızın güvenliğine zarar verir hale geldi.
Ankara Altındağ'da, birkaç yıl önce Kayseri'de, birkaç gün önce yine Kayseri'de yaşanan olaylar bunların sadece bazılarıdır. Sığınmacı da olsa insan insandır onların canı, malı, namusu ve her türlü güvenliği Türkiye Devleti ve toplumuna emanettir. Devlet kurumlarının hukuki yetkiler çerçevesinde gerekli tedbirleri zamanında alarak sığınmacıların canını, malını, namusunu koruma zorunluluğu vardır. Bunu yaparken benim de yeterli gücüm var siville benim işim yok deme lüksü de olmamalıdır. Yerine göre milli eğitimle, yerine göre müftülükler ile yerine göre muhtarlar ve kanaat önderleriyle lütfedip görüşerek, yardımlaşarak sığınmacıları koruma görevini en iyi şekilde yerine getirme sorumluluğu vardır.
Son günlerde Kayserimizin Melikgazi ilçesi Eskişehir Bağları bölgesinden Suriyeli ve yerli 2 kişi arasında ölümle sonuçlanan ve failin yakalanıp adalete teslim edildiği olaydan sonra Suriyelilere ait 30’a yakın araca yönelik saldırı ve tahribatın en ince detayları ile araştırılıp aydınlatılması, varsa güvenlik zaaflarının ortaya çıkarılıp sorumluların adalete teslim edilmesi, zararlarının tazmin edilmesi toplum ve kamu vicdanının beklentisidir. Unutmayalım dünya hiçbirimizin mülkü değildir, hiç kimseye de kalmaz. Hepimiz sığınmacı, mülteci ve misafiriz. Vakit dolunca da gideceğiz.
Selam ve dua ile
