Tarih itibariyle bugün (16 Şubat 2020) Sosyal Medya’da yayınlanan bir video yıllardır titreyen yüreklerimizin ritmini yeniden artırdı. Atme Çadır Kentler bölgesindeki kampların birinde İHH görevlisi, bir yavrumuza, 11 yaşındaki Fuad Musa’ya soruyor:
“Ceketin nerede?”
“Ceketim yok. Babam öldükten sonra kimse bana ceket almıyor.” Cümlenin bundan sonraki kısmı hüzün ve gözyaşı. Yüreklerimiz dağlandı. O yavru orada ağlarken biz burada ağladık. Onlarca kez izledik, onlarca kez ağladık. Yazarken yine ağladık. Yine kahrettik, yine ah ettik, yine beddua ettik. Bedduamızın adresi ne Amerika, ne İngiltere ve ne de Fransa. Bedduanın merkezinde başta Arabistan olmak üzere Batı’nın Batı adına harman döven öküzleri olan İslam ülkeleri vardır. Arabistan bir tek Suriyeli yavrunun gözyaşını silmedi, bir aile dahi alıp barındırmadı. Dünyanın delisi olan (bu deliliği bize ikram eden Rabbimize hamdolsun) Türkiye ana ocağı, baba kucağı olmanın gereğini hakkıyla yerine getiriyor. Güzel ülkem Türkiye’m, tüm olumsuzluklara rağmen bana ne, ne haliniz varsa görün demiyor. Bu ülkeyi insanlık görüyor, İslam âlemi görüyor, Müslümanların başına çöreklenmiş Tiranlar da görüyor. İnsanlık adına sahiplenmemiz onları adeta kudurtuyor. Ancak hepsinden önemlisi Rabbimiz görüyor. Türkiye’nin konumunda, Türkiye’nin yaşadığını yaşayan bir ülke nerede var ki? PKK terörüyle uğraşacaksın, terör sevicilerle uğraşacaksın, evinde terörist besleyen vekillerle, onları meclise taşıyan soysuzlarla uğraşacaksın. Bir takım ekonomik ambargolarla, dış baskılarla uğraşacaksın. Ülkeyi kalkındırmak, sanayisini geliştirmek, savunmaya özel önem vermek gibi öncelikleri adım adım ileriye götürmeye çalışacaksın. Tüm olumsuzluklara karşı mücadele edebilmek ve ayakta durmak her ülkenin ve her milletin harcı değildir. Bu da Rabbimizin bir ikramıdır. Bunu görmek ve anlamak ise bir erdemdir, meziyettir.
Başlığa aldığımız “Harman Döven Öküzün Ağzını Bağlamayacaksın.” Tembihini Alev Alatlı hocamızın “HAFAZANALLAH!” adlı eserinden aldım. Tembihi her türlü anlamak mümkündür. Ben şöyle anladım. Hemen aklıma ABD, İngiltere ve Fransa’nın uydusu olan Arap ülkeleri geldi. Suriye meselesindeki duyarsızlıklarından dolayı bu ülkelerin gönüllü köpekliğini yapan Arap ülkelerine karşı içimizdeki öfke bugün izlediğimiz o yavrumuzun yürek yakan cümlesiyle bir kez daha depreşti: “Ceketim yok. Babam öldükten sonra kimse bana ceket almıyor.” Sövemeyince bedduaya sarılır olduk. Beddua konusunda da kafamız karışık demek istemiyorum ama bazı şeyler bizim zannettiğimiz gibi değil. Yıllardır beddua ediyoruz da ne oluyor. Batı’ya sövmek işin kolayına kaçmaktır. Onlar işini yapıyor. İş sövmeye ve bedduaya kalınca bizimkilerden fırsat bulup başkasına sıra gelmez. Bizden zannettiğimiz Arap ülkelerin liderleri henüz insan olamamışlar ki Müslüman olsunlar. Yani insanlıktan hiç mi nasip almadınız, vicdan sizin oralarda yoksa bir semtin adımıdır? Soğuktan donup ölen çocuklar sizin için bir şey ifade etmiyor mu? Siz de yürek denilen mefhum yok mu? Ya siz bizim dinimizden olamazsınız. Siz bizim peygamberimizin ümmeti olamazsınız. Siz kendilerine Kur’an indirilen insanlar da olamazsınız. Sözün bittiği yerdeyiz gibi bir şey. Allah size insanlık versin diyeceğim de bu da bir nasip meselesidir. Bu nasipsizlik bile size bela olarak yeter de artar bile. Aslında Allah belanızı vermiş de biz görmemişiz. Bizim Tilki der ki: “Mazlum çocukların gözünde cenneti görüyorum. Dünyada mazlumlara cenneti yaşatmayanlar, ahiretteki cenneti beklemesin.” Ah kardeşim, onlarda ahret bilinci diye bir değer yargısı olsaydı yaşanan bu zulümlere bu kadar kayıtsız kalmazlardı.
Kâfir ve zalim Batı kafasına göre bazı yerlere demokrasi götürüyor. Demokrasi götürdüğü ülkelerin iki yakası bir daha da bir araya gelmiyor, gelemiyor. Bu malum demokrasiyi neden bizim nefret ettiğimiz Arap Tiranların ülkelerine götürmüyorlar? Çünkü bu izzetsiz ve onursuz Arap liderleri ve ülkelerini istedikleri gibi kullanabiliyorlar. Bunu çok iyi bildikleri için “Harman Döven Öküzün Ağzını Bağlamayacaksın.” tembihini harfiyen yerine getiriyorlar.
Arap halkların başına çöreklenmiş olan Arap liderler Ümmetin harmanını ümmet adına döveceklerine, Batılı sahipleri adına onlar için dövüyorlar. Onlar da bunu çok iyi bildikleri için harman döven öküzün ağzını bağlamıyorlar. Ama insanlık bu öküzlerin, ümmetin harmanına nasıl devrileceklerini çok yakında görecektir. Çünkü Allah’ın vaadi haktır: “Zulmedenler, hangi devrime uğrayıp baş aşağı döneceklerini yakında bileceklerdir.” (26/ Şuara, 227)
