Nitelikli söz her ağızdan çıkmaz. Nitelikli ağız/insandan çıkar. Söz nitelikli olunca sorumluluk yüklenir. O söz sahiplik ister. O söz ete kemiğe bürünmek ister. O söz eylem ister. O halde nitelikli insanlar çok konuşmaz. Neden? Ağzından çıkan o sözün onurunun korunmasının farkındadır. Çünkü onuru korunan söz sahibini de onurlu kılar.
Taşıdığı yük, anlam haritası; gönüllerde ve alanlarda karşılık bulmayan sözler; itibarı ile oynanmış sözlerdir. Nitelikli insan, nitelikli sözlerin yüklendiği rolü yerlere düşürmez. Nitelikli sözlerin üzerine basarak makam elde etmeye çalışmaz. Bunun çok çirkin ve münafıkca bir yol olduğunu bilir. Onu kullanarak imani, insani, tarihi ve sosyolojik rol çalmaz. Bunun bir aldatma ve çalma olduğunu bilir.
Bu çalma sıradan bir çalma değildir. Bireyin ve toplumun vicdanını, ahlakını, güvenini ve geleceğini çalma olayıdır. Hırsızlık olayıdır. Toplum ve devlet kağıttan tuğlalar üzerine değil; doğruluk, muhabbet ve güven harcıyla karılmış tuğlalar üzerine bina olur.
İçi boşaltılmış, magazin haline getirilmiş, söz sahibinin bile inanmadığı ya da yerine getirmediği; din, tarih ve güven üzerine kurulan cümleler; felaketin habercisi olan sözler/mesajlardır.
Fatih Sultan Mehmet Han 1453 yılında İstanbul’u feth etmiştir. 29 Mayıs bu fethin yıl dönümüdür. Konstantiniye’yi İslamBol’a (İstanbul) çevirmiştir bu fetih. Kiliseleri (Ayasofya hariç) kendiliğinden camiye dönüşen şehir. 569 yıl sonra camileri müzeye dönüşen ve eğlence yerlerinde yer bulunamayan bir şehir; İstanbul.
Fatih ve fetih içerikli sözler, mesajlar ve söylevler. Ama ne kendilerinde, ne sokaklarında ve ne de şehirlerinde; fetih ruhu taşımayan kalabalıklar. Atılan mesajlar ve söylenen sözler; bir sorumluluktur. Ve bir onuru vardır.
Kutsal söz yani Kur’an “yapmayacağınız sözü niçin söylersiniz?”
Bu “çok çirkin” bir haldir.
