Bütün güvenilir kaynaklar Rusya´nın Suriye´deki askeri varlığını Suriye rejiminin muhkem kalesi olan Lazkiye´ye yeni askeri teçhizatlar ve asker yığarak güçlendirdiğini onaylamakta. Diğer taraftan Rus askerilerinin Humus´a kadar uzandığına dair haberler de yaygınlık kazanmakta.
Amerika ve müttefikleri Rusya´nın ilerleyeşinden artan bir şüphe duymaktayken, Rusya´nın niyet ve amaçlarının ne olduğuna dair belirsizlik devam etmekte.
Amerikan hükümeti Rusya´nın faaliyetlerine paralel olarak IŞİD´in de faaliyetlerini arttıracağından duyduğu endişeyi dile getirmişti. Amerika´nın duyduğu endişenin bir kısmı da Rusya´nın asker istihkamını Batı ile işbirliğinde çalışan Suriyeli muhaliflerin yoğun olduğu bölgelere yapıyor olmasına dayanıyor.
Bütün bunlardan daha ilginç olan nokta ise Rusya´nın asker istihkamının İran´ın stratejik hesaplarını nasıl etkilyeceği. Suriye üzerinde iki ülkenin bakış açıları ve menfaatleri örtüşse de, Rusya ve İran cephede işbirliği yapmıyor.
Rusya´nın asker istihkamı aşikar olmasına rağmen, Suriye rejimi adına savaşan ve militantlarını kaybeden ülke İran. Rus istikamatına karşı İran´ın kararlarının Suriye´deki çatışmanın dinamiklerinde kökten bir değişime sebep olacak.
İran Suriye´deki stratejisine canlılık kazandırmak için mücadele veriyor, özellikle de İdlib, Şam ve çevresi ve Lübnan sınırındaki bölgelerde rejimin ağır kayıplar vermesinin ardından.
İran stratejisinin sınırlandırıldığının en açık örneği İran´ın vekili Hizbullah´ın muhaliflerin kontrolündeki Zabadani için 2 aydır mücadele veriyor olmasıdır. Zabadani, Hizbullah´ı Lübnan Bekaa Vadisi´ndeki merkezlerine bağlayan önemli bir ikmal noktası. Bu bölgeler İran´ın kontrolü elde tutmak için dişini tırnağına takarak çatıştığı yerler.
İran´ın Hizbullah´a aşırı derecede bel bağlaması, örgütü Suriye´de kırılma noktasına getirdi ve onu Nusra Cephesi´nin de dahil olduğu tüm kararlı muhalifler karşısında muharebesini sınırlandırmaya zorladı.
Eş zamanlı olarak bir barış süreci yürüten İran, önümüzdeki aylarda yoğunlaşması muhtemel olan Suriye savaşının genel dinamiklerinin bir hayli farkında.
Suriye savaşının her aşamasına müdahil olmuş olsa da İran´ın savaşa doğrudan dahli, birkaç yüz kişiden oluşan İran Devrim Muhafızları´na (IRGC) bağlı Kudüs Güçleri´nden ibaret. 2012´den bu yana Kudüs Güçleri Suriye´de kıdemli komtanları da dahil olmak üzere düzinelerce kayıp verdi.
Suriye rejim ordusu ve müttefik milisleri asker gücü krizi yaşarken ve savaşın süresini kısaltmaya dair bir öngörüye sahip değilken, İran ülkedeki askeri varlığını arttırmak zorunda kalabilir.
Muhalif grupların Şam ve çevresinde rejime büyük bir tehlike arzettiği şu durumda, İran´ın asker sayısını arttırması gereği kaçınılmaz gibi görünüyor. Şam´ın düşmesi ve Suriye rejiminin buradan silinmesi İran´ın kaybetmeyi göze alamayacağı Kalamun bölgesinde ve Alevi nüfusun kalbi Lazkiye´de yoğun bir baskı yaratacak.
Böyle bir durumda IRGC´nin Şam ve çevresine 10.000 asker konuşlandırmayı düşünebilir. Bunun siyasi, diplomatik ve mezhepsel sonuçları çok büyük olabilir.
Sonuç olarak Rusya´nın askeri varlığının artması, Washington´un bu durumu gönülsüz bir şekilde kabulü, İran´ın Suriye´deki askeri istihakamatına bir kılıf sağlamaktadır.
