Geçmişte ben neyi savunuyor idiysem, şu yakınlarda neyin olmasını nelerin olmamasını istemişsem, Türkiye’de şu sıralarda hemen hepsinin tersi işler gündemi belirliyor.
Suriye ve Libya’da Türkiye’nin müdahil olduğu gelişmeler her geçen günü ülke ve insanı için çok daha tehlikeli hale getiriyor.
Gazeteciler tutuklanmasın, yayınlara müdahale edilmesin, insanların haber alma hakları hiçbir gerekçeyle sınırlanmasın diye yırtınıp duruyorum; son günlerde olanlar, olanlara hükümet çevrelerinden ve iktidar partisinin itibar ettiği yazarlar ve yorumcular tarafından verilen destekler aklı zorlayan boyutlara erişti.
Yeniden aynı şeyleri kim bilir kaçıncı kez tekrar etmenin kimseye bir yararı var mı? Varsa ben bilmiyorum.
Şairin dediği gibi “Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil.”
En iyisi gönlün sesini duymazlıktan gelmek.
Galiba yazı faaliyetine hiç değilse bir süreliğine ara verip güncellikten biraz uzak kalmak en iyisi.
Okurlarımın da beni anlayışla karşılayacaklarına inanıyorum.
